Εγγραφή

Ιστολόγιο

31 Δεκ 2008

1 χρόνος Τήλαφος

Στις 20 Δεκεμβρίου συμπληρώθηκε 1 χρόνος λειτουργίας του Τήλαφου. Όπως δήλωνε στο παρθενικό άρθρο, ο Τήλαφος ήθελε να είναι ένας διαδικτυακός τόπος συγκέντρωσης και διάθεσης μεθόδων και δεδομένων. Ξεκίνησε με την επιθυμία να επενδυθεί ένα μέρος του ελεύθερου προσωπικού χρόνου, που ξοδεύονταν ούτως ή άλλως στο πληκτρολόγιο ή στη φύση, με τρόπο που να απέδιδε κάτι χρήσιμο και σε άλλους ανθρώπους, πάνω στα πρότυπα των ιδεών και της λειτουργίας του ανοιχτού λογισμικού. Η πιθανότητα να βρεθούν καθ' οδόν συνοδοιπόροι ήταν μια προστιθέμενη αξία στο εγχείρημα.

Θερμές ευχαριστίες για τη συναρπαστική blogο-χρονιά που πέρασε πηγαίνουν σε όσους βοήθησαν στην καταγραφή στοιχείων για τα datablog, χωρίς τους οποίους ο Τήλαφος θα ήταν μια πολύ μοναχική προσπάθεια. Αυτοί είναι οι:

Καλλιόπη Χαρκιανάκη, Ανώνυμος, antigold, Νίκος Αλεξανδρής, fotis, Παντελής, χειμερινοι κολυμβητες Αντιπαρου, Michalis, antiparos-blog, η Τοξότισσα, stavrinho, G. Tsolakis, Antuan, stefan, inlovewithlife, giannis, dim.alexandris, Δημήτρης Ευαγγελόπουλος, kamena voyrla blogger, andriana, apneagr, melitis ΠΗΝΕΙΑΣ, Jon.

Ο Τήλαφος οφείλει επίσης πολλές ευχαριστίες σε όλους όσους χρησιμοποιούν τα δεδομένα του και σε όσους αναφέρονται σε αυτά.

Ακολουθεί ένας απολογισμός του 2008 για τον Τήλαφο και τα datablog σε αριθμούς:

Στοιχεία κόστους

Η λειτουργία του Τήλαφου θα ήταν αδύνατη χωρίς την ύπαρξη των εργαλείων του και των υποστηρικτικών εφαρμογών (back-end), για τις οποίες έχει δαπανηθεί σημαντικός αριθμός ανθρωποωρών. Ένα μέτρο της οικονομικής αξίας και των παραμέτρων του κόστους δημιουργίας έργων λογισμικού προσφέρει το μοντέλο υπολογισμού COCOMO (COnstructive COst MOdel) που χρησιμοποιείται και από αρκετές εφαρμογές ανοιχτού λογισμικού (δες π.χ. το Ohloh). Μερικά οnline εργαλεία για τον υπολογισμό των παραμέτρων κόστους με το μοντέλο COCOMO είναι της NASA (απλό), του πολυτεχνείου USC Viterbi (πλήρες).

Για όσους ενδιαφέρονται για μια εκτίμηση του κόστους δημιουργίας του Τήλαφου σύμφωνα με το μοντέλο COCOMO, τα παρακάτω στοιχεία θα φανούν χρήσιμα. Η εκτίμηση των μεγεθών είναι συντηρητική.


Development mode: Organic
Γραμμές τελικού πρωτότυπου χειρόγραφου κώδικα javascript, χωρίς σχόλια (client side): 6461
Γραμμές τελικού πρωτότυπου χειρόγραφου κώδικα TCL (server side + back-end): 2474
Χρόνος ανά εγγραφή (μέσος όρος): 5'
Πρόσθετος χρόνος ανά εγγραφή ΦΕΚ με χάρτες (μέσος όρος): 7'
Υπολογιζόμενο σύνολο ωρών εισαγωγής στοιχείων (με διορθώσεις): 322
Τιμή ανθρωποώρας εισαγωγής δεδομένων: 9€
Μισθός senior μηχανικού-προγραμματιστή (πηγή Ohloh): 55000€


ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
  • Τα μεγέθη που αφορούν την αρθογραφία του Τήλαφου δεν περιλαμβάνονται.
  • Ο χρόνος για το στήσιμο και τη μορφοποίηση του Τήλαφου, των datablog και των υποστηρικτικών server και εφαρμογών του back-end (NATURA, FIRMS, TOPOS), για τη συλλογή των δεδομένων τους, όπως και ο χρόνος για τη συγγραφή οδηγιών δεν περιλαμβάνονται.
  • Τα μεγέθη του τελικού καθαρού κώδικα δεν περιλαμβάνουν τις αναθεωρήσεις (revisions/versions) συντήρησης και βελτίωσης του κώδικα.
  • Λειτουργικά κόστη (DSL, ΔΕΗ, εξοπλισμός, συντήρηση, backup κ.λ.π.) δεν περιλαμβάνονται.

Στατιστικά στοιχεία

(Λεπτομερή στατιστικά αναδασωτέων εδώ)

Σύνολο επισκέψεων σελίδων (page hits): 60937
Αναρτήσεις άρθρων: 126
Αρχεία KML+KMZ: 88
Καταγραφές αναδασωτέων: 2472
Χάρτες αναδασωτέων: 810
Καταγραφές περιβαλλοντικών προβλημάτων: 251
Καταγραφές θερμών συμβάντων (αυτόματα): 933
Σύνολο συμμετοχών στην εισαγωγή δεδομένων: 26



Σύνολο πηγών δεδομένων οικοΤόπου: 98



ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!

24 Δεκ 2008

Ενημέρωση: Παρατηρητήριο Τιμών Υγρών Καυσίμων

Ο admin της ιστοσελίδας απάντησε θετικά για τις προτάσεις, και αναμένεται η απόφαση του ΥΠΑΝ που εξετάζει το αίτημα. Οι όποιες εξελίξεις θα δρομολογηθούν μετά τις γιορτές.

Είναι ευκαιρία, όσο το ΥΠΑΝ εξετάζει το αίτημα, να λαμβάνει μηνύματα πολιτών ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να γίνει αποδεκτό.

Σχετικά άρθρα για το Παρατηρητήριο : Δημόσια Δεδομένα, Δικά μας Δεδομένα: Μια θετική εξέλιξη, και (από σύμπτωση με τον ίδιο σχεδόν τίτλο) Τήλαφος: υπάρχουν και θετικά νέα .

23 Δεκ 2008

Παρατηρητήριο Τιμών Υγρών Καυσίμων

Ενημέρωση:

Φαίνεται ότι το Παρατηρητήριο Τιμών Υγρών Καυσίμων βρίσκεται σε διαδικασία βελτίωσης των υπηρεσιών που παρέχει. Σήμερα πρόσεξα νέες σελίδες με στατιστικά.

Είναι ευκαιρία, όσο οι τεχνικοί ασχολούνται με βελτιώσεις του ιστότοπου του Παρατηρητηρίου, να λάβουν το παρακάτω αίτημα ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να το υλοποιήσουν άμεσα.

(Δες το προηγούμενο άρθρο για το Παρατηρητήριο : Δημόσια δεδομένα: υπάρχουν και θετικά νέα)

19 Δεκ 2008

Δημόσια δεδομένα: υπάρχουν και θετικά νέα

Αν δεν παντρέψεις κι αν δεν χτίσεις, ζωή δεν ξέρεις τί θα πει
Παροιμία

Ας κάνουμε τη ζωή καλύτερη χτίζοντας τη συμμετοχή


Μια από τις εξαιρέσεις στην αρνητική εικόνα που παρουσιάζει η πολιτεία στα θέματα των δημόσιων δεδομένων που δείχνει το δρόμο που μπορεί να ακολουθηθεί για να χτιστεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης με τους πολίτες, είναι ο ιστότοπος του Υπουργείου Ανάπτυξης Παρατηρητήριο Τιμών Υγρών Καυσίμων, fuelprices.gr που δημοσιεύει τιμές καυσίμων για όλη την Ελλάδα. Η κωδικοποίηση των νομαρχιών και των δήμων στην εφαρμογή ακολουθεί αυτήν της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, πράγμα επίσης πολύ θετικό.

Ο ιστότοπος είναι μια προσπάθεια κάλυψης μέσω του διαδικτύου του προβλήματος της έλλειψης πληροφόρησης των καταναλωτών και βασίζεται σε αγορανομική διάταξη που επιβάλλει την υποχρεωτική ενημέρωση του υπουργείου για κάθε αλλαγή της τιμής πώλησης των υγρών καυσίμων. Ο τρόπος ενημέρωσης των τιμών είναι πολύ απλός και γρήγορος (γίνεται online ή με SMS) και γι αυτό και η μη τήρηση του από τους πρατηριούχους είναι απολύτως αδικαιολόγητη.

Η προσπάθεια αυτή παροχής δημόσιων δεδομένων από την πολιτεία αξίζει διάδοσης και στήριξης. Όπως διαπιστώνω, πολλά πρατήρια δεν έχουν ακόμα συμμορφωθεί με την αγορανομική διάταξη και οι τιμές τους απουσιάζουν από τους πίνακες. Παράδειγμα τα πρατήρια του δήμου Μελισσίων, όπως φαίνονται στο Παρατηρητήριο Τιμών Υγρών Καυσίμων (κανένα πρατήριο):



και όπως δίνονται από την Ένωση Βενζινοπωλών νομού Αττικής (5 πρατήρια):



Χωρίς καθολική συμμετοχή των πρατηριούχων και ζήτηση της υπηρεσίας από τους πολίτες το μέτρο αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Από τεχνική άποψη υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης, που θα μπορούσαν να κάνουν την προσπάθεια αυτή υπόδειγμα για τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα και ένα περιζήτητο gadget για πάρα πολλές ελληνικές ιστοσελίδες.

Προς αυτήν την κατεύθυνση ο Τήλαφος απέστειλε το παρακάτω e-mail στο Υπουργείο Ανάπτυξης εξηγώντας την αναγκαιότητα ορισμένων αλλαγών:

Προς το
Υπουργείο Ανάπτυξης,
Γενική Γραμματεία Ανάπτυξης
webmaster@fuelprices.gr
Κοιν.: gga@ypan.gr

Θέμα: Αίτημα τεχνικών βελτιώσεων στον ιστότοπο του 
      Παρατηρητηρίου Τιμών Υγρών Καυσίμων

Κύριοι

Συγχαρητήρια για την δημιουργία του “Παρατηρητηρίου
Τιμών Υγρών Καυσίμων”. Η προσπάθειά σας αυτή αξίζει
να διαδοθεί και να στηριχθεί από όλους τους πολίτες
και να βρει μίμηση από άλλους δημόσιους οργανισμούς.
Η πληροφόρηση των καταναλωτών για τις φθηνότερες τιμές
μπορεί να συμβάλει στην σωστή ανταγωνιστική λειτουργία
των πρατηρίων υγρών καυσίμων.

Για να διαδοθεί το εγχείρημά σας στο διαδίκτυο και να
επωφεληθούν όσο περισσότεροι πολίτες γίνεται, είναι
αναγκαίο να υπάρξουν ορισμένες τεχνικές διευκολύνσεις
στον τρόπο που παρέχονται οι πληροφορίες από το
παρατηρητήριο. Μερικές από αυτές είναι (κατά σειρά
προτεραιότητας):

-  Να δηλώνεται καθαρά ότι οι πληροφορίες είναι
   ελεύθερες για οποιαδήποτε χρήση (public domain).

-  Να προσφέρεται RSS feed συνολικό αλλά και ξε-
   χωριστά για τις 54 νομαρχίες της χώρας, ώστε
   να μπορούν να αναρτώνται από τα τοπικά ηλεκτρο-
   νικά μέσα τιμές εστιασμένες στο νομό.

-  Να καταχωρηθούν και να δημοσιευθούν Αριθμοί Μητρώου
   για όλα τα πρατήρια της χώρας. Αυτό το μέτρο είναι
   εξαιρετικά σημαντικό γιατί βοηθάει στον προσδιορισμό
   της γειτονιάς ενός πρατηρίου ώστε να γίνεται εύκολη
   αντίστροφη αναζήτηση του φθηνότερου στην ίδια περιοχή.

-  Να προσφέρεται δυνατότητα απ' ευθείας αναζήτησης
   (query) στη βάση δεδομένων ώστε να μπορεί η
   πληροφορία να ανακτάται από άλλες διαδικτυακές
   υπηρεσίες και να επαναχρησιμοποιείται. Απαραίτητο
   η απάντηση να είναι σε XML και JSON με callback,
   για να διευκολύνονται εφαρμογές σε ιστοσελίδες
   και blog.

   Η αναζήτηση θα πρέπει να περιλαμβάνει κατ' ελάχιστο:

 -  Επιλογή νομαρχίας και δήμων (πολλαπλή)

 -  Επιλογή Αριθμού Μητρώου πρατηρίου (πολλαπλή)

 -  Επιλογή κατάταξης κατά αλφαβητική σειρά,
    φθηνότερη τιμή ή ημερομηνία

 -  Επιλογή μέγιστου αριθμού αποτελεσμάτων
    (μειώνει το φορτίο του server και τον χρόνο
    παρουσίασης των ιστοσελίδων τρίτων)

Ελπίζοντας στην ανταπόκρισή σας

Με εκτίμηση
(ονοματεπώνυμο)

Για να υπάρξει ανταπόκριση στο ζητούμενο είναι απαραίτητο το αίτημα να γίνει μαζικό. Γι αυτό είναι αναγκαίο να σταλούν όσο το δυνατόν περισσότερα αιτήματα στη διεύθυνση του Παρατηρητηρίου webmaster@fuelprices.gr, με κοινοποίηση και στη Γενική Γραμματεία Ανάπτυξης του ΥΠΑΝ gga@ypan.gr, με θέμα "Αίτημα τεχνικών βελτιώσεων στον ιστότοπο του Παρατηρητηρίου Τιμών Υγρών Καυσίμων". Αντιγράψτε και διαδώστε σε όσους γνωστούς έχετε το παραπάνω e-mail.

Στη συνέχεια, ανάλογα με την τεχνική ανταπόκριση του ΥΠΑΝ, ο Τήλαφος θα δημοσιεύσει οδηγίες για το πως μπορεί να συμπεριληφθεί η πληροφορία απ' όσους ενδιαφέρονται σε μια ιστοσελίδα ή blog ώστε να υπάρχει online ενημέρωση των αναγνωστών για τις τιμές καυσίμων.

Δεν φτάνει να σιωπά κανείς

Η οργισμένη αντίδραση των νέων δεν είναι μόνον μια αποτυχία της κυβέρνησης να δώσει διέξοδο στα προβλήματα τους και προοπτική στη ζωή τους. Δεν είναι μόνον μια αποτυχία του κατεστημένου συστήματος να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, να κάνει τους θεσμούς να λειτουργήσουν, να βγάλει ασπροπρόσωπους τους επαγγελματίες της πολιτικής.

Είναι πρωτίστως μια τεράστια αποτυχία του προοδευτικού κινήματος να αιχμαλωτίσει τη φαντασία των νέων ανθρώπων μετατρέποντας την ορμή των νιάτων τους σε βία δημιουργού, σε όραμα πλάστη και τέχνη χτίστη.

Η μεγαλύτερη αποτυχία δεν είναι το έγκλημα ενός ηλίθιου αστυνομικού. Είναι η ιδεολογική γύμνια της γενιάς που στα νιάτα της εκσπερμάτωσε επαναστατικά και τώρα ιδιωτεύει. Που ανίκανη να πρωτοστατήσει πια στο χτίσιμο ενός νέου οράματος τώρα απολαμβάνει ηδονοβλεπτικά την τυφλή βία των αποδιωγμένων από την πολιτική και την κοινωνία νέων. Είναι η θλιβερή εικόνα του μαστροπού ποιητή που μετράει τα αργύρια της πόρνης του.

Κάτι στο "προοδευτικό" κίνημα δεν πάει καθόλου καλά. Η αρρώστια της ναρκισιστικής του παράδοσης στη δύναμη των καπνογόνων εντυπώσεων και της φλεγόμενης εικόνας, η ένοχή του σιωπή, ρίχνει στο σκοτάδι την κοινωνία. Λείπουν απ' τους δρόμους οι εργάτες και οι αγρότες και δεν ξέρει κανείς πώς να χτίζει τα γκρεμισμένα και να φυτεύει τα καμένα.

Γερασμένη ιδεολογία δεν είναι η μη κατανόηση των νέων. Είναι η ατολμία για ουσιαστική Πράξη, η ανικανότητα για συνεύρεση με τον Άλλον, είναι η διαμαρτυρία που τα σπάει όλα για να μη φανεί ανίκανη.

Βλέπω τριγύρω γέρους ανθρώπους να τρεκλίζουν δείχνοντας με το δάχτυλο τούς άλλους.

16 Δεκ 2008

Το διαδικτυακό παζάρι και η χαμένη μάχη της πολιτείας

Βατερλώ, από το Flickr

Η αναζήτηση υποκινητών στους συμμετέχοντες στα τρέχοντα γεγονότα έχει αφήσει πολλούς απογοητευμένους. Η αντίδραση των νέων είναι αυθόρμητη, ταχύτατη και κάτω από τα ραντάρ της αντίληψης των απ' έξω. Οι νέοι παίζοντας στα δάχτυλα τις νέες τεχνολογίες καταφέρνουν να οργανώσουν μέσα σε ελάχιστο χρόνο τόσες συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα, που καθιερωμένοι πολιτικοί οργανισμοί με πείρα, χρήμα και στόχο αδυνατούν και να πλησιάσουν ακόμα. Όποιος ρωτήσει κάποιον νεαρό πώς γίνεται, η απάντηση που θα πάρει είναι: "SMS και προώθηση ημέηλ". Η θεωρία έχει εδώ και καιρό εξηγήσει τις λεπτομέρειες για την λειτουργία και την τοπολογία των "Μικρών κόσμων" της "Κοινωνικής δικτύωσης" (π.χ. μεταξύ άλλων τα: Six degrees of separation και Small world experiment ).

Ο τρόπος και το είδος της πληροφόρησης που έχουν καθημερινά οι νέοι επηρεάζει σημαντικά τις αντιλήψεις τους. Και μόνον το γεγονός ότι η νεολαία ενημερώνεται, "ζει" και οργανώνει ένα μεγάλο μέρος της ζωής της αλλά και την ίδια της τη δράση μέσα στο διαδίκτυο, ενώ σνομπάρει και απαξιώνει τα "κλασικά" ΜΜΕ, δείχνει, σε όποιον ενδιαφέρεται για τις διεργασίες που συμβαίνουν στους κόλπους της, το περιβάλλον το οποίο διαμορφώνει και τις απόψεις της.

Όμως το φαινόμενο της κοινωνικής δικτύωσης που εδώ και χρόνια αναπτύσσεται σε όλον τον κόσμο μέσω του διαδικτύου είναι για την ελληνική πολιτεία και τους περισσότερους έλληνες πολιτικούς terra incognita. Όπως για όλα τα πράγματα για τα οποία έχει άγνοια, η πρώτη αντίδραση ενός συντηρητικού οργανισμού είναι η αποφυγή των κινδύνων που συνεπάγονται και η μη συμμετοχή. Αυτό ακριβώς κάνει και η ελληνική πολιτεία και πολλοί πολιτικοί όλων των αποχρώσεων: αρνούνται εδώ και χρόνια να αναγνωρίσουν το νέο πολιτικό πεδίο που διαμορφώνει το διαδίκτυο, αρκούμενοι σε κενές αναλύσεις του γενικότερου πλαισίου με γνώσεις και εργαλεία της εποχής της δικής τους νεότητας. Και η παταγώδης αποτυχία τους πλήττει πρώτους απ' όλους τους πιο ένθερμους θιασώτες των νέων τεχνολογιών και μαζί και τους πιο ευαίσθητους: τους νέους. Το πάλαι ποτέ “χάσμα των γενεών” επιστρέφει δριμύτερο και μέσω διαδικτύου, υπό το βάρος της αποτυχίας του πολιτικού συστήματος να παράγει εμπιστοσύνη στη λειτουργία του.

Το νέο πολιτικό πεδίο του διαδικτύου

Για να λειτουργήσει η πολιτεία στο νέο γι' αυτήν πεδίο του διαδικτύου δεν αρκεί μόνον η πρόληψη από τις διωκτικές υπηρεσίες του ηλεκτρονικού εγκλήματος (π.χ. των αυτοκτονιών μέσω διαδικτύου ή της παιδικής πορνογραφίας). Η αντιμετώπιση του διαδικτυακού "παζαριού"1, 2 ως χώρου εκκόλαψης και γέννησης παραβατικότητας είναι άλλη μια αποτυχία κατανόησης της φύσης του σύγχρονου αυτού πολιτικού περιβάλλοντος. Οι νέοι συχνάζουν εδώ και χρόνια στο διαδικτυακό παζάρι γιατί από τη φύση του είναι ένας χώρος ανωνυμίας και ελευθερίας (ή ανευθυνότητας, ανάλογα με την οπτική του καθενός).

Μια πολιτεία που στέκεται φοβικά μπροστά στο διαδικτυακό παζάρι ή εξαντλεί την παρουσία της στην αστυνόμευσή του και στην παραγωγή με δημόσιο χρήμα άχρηστων ιστοτόπων είναι ένας εχθρός και ένας απόβλητος του παζαριού, και δεν θα υπάρξει ποτέ ως ισότιμος συναλλασσόμενος εκεί μέσα. Αντίθετα θα πυροδοτεί με κάθε ευκαιρία ένα παιγνίδι "κλέφτες κι αστυνόμοι" όπου οι πιο ανόητοι και προβληματικοί των τελευταίων θα δημιουργούν πάντα ολέθρια αποτελέσματα για το σύνολο.

Αυτό που φαίνεται να μην κατανοεί επίσης η ελληνική πολιτεία, είναι ότι δεν μπορεί να τα βάλει με τους 15χρονους μέσα στην έδρα τους, το διαδίκτυο, και να νικήσει. Γι αυτό και οι ρητορείες του πρωθυπουργού και των κυβερνητικών παραγόντων για "δημοκρατία" ισοδυναμούν με πανωλεθρία στο πεδίο αυτής της μάχης: οι 15άρηδες βιώνουν ήδη από τα γεννοφάσκια τους μια διαδικτυακή δημοκρατία και μιαν ελευθερία που οι πολιτικοί ούτε να φανταστούν μπορούν μέσα στους συμβιβασμούς τους, στους περιορισμούς και την ταπεινωτική φίμωση που τους επιβάλλει η κομματική τους πειθαρχία και οι προσωπικές τους επιλογές για τα δικά τους συμφέροντα και την πολιτική τους επιβίωση.

Για να έχει μια ελπίδα η πολιτεία στο πεδίο αυτό, θα πρέπει να κατανοήσει τους κανόνες του, να συμμετέχει η ίδια στην ανταλλαγή "προϊόντων" στο διαδραστικό διαδικτυακό παζάρι, να γίνει ελκυστική στα μάτια των νέων και των άλλων χρηστών του ελληνικού διαδικτύου. Είναι όμως πολύ αμφίβολο, δεδομένης της γραφειοκρατίας και του συντηρητισμού των δομών και των υπαλλήλων της, αν έχει την πείρα, την ευελιξία και την θέληση για μια οργανωμένη είσοδο στο παζάρι του διαδικτύου. Είναι λοιπόν το παιγνίδι χαμένο;

Η απάντηση είναι όχι.

Το διαδικτυακό παζάρι οργανώνει και διακινεί πληροφορίες, προσωπικές, εταιρικές ή δημόσιες. Η επιτυχία στο παζάρι αυτό συνίσταται στην προσφορά ελκυστικού και χρήσιμου προϊόντος στους πελάτες/χρήστες. Και η πολιτεία διαθέτει ένα πολύ δυνατό χαρτί για μια είσοδο στο διαδικτυακό παζάρι: τα δημόσια δεδομένα.

Τα δημόσια δεδομένα

Η πολιτεία είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός δημόσιων δεδομένων στην Ελλάδα, αλλά ταυτόχρονα και από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην ανάπτυξη του ελληνικού διαδικτυακού παζαριού, γιατί ενεργεί σαν μονοπώλιο για αυτά τα προϊόντα, που πνίγει την αγορά πριν καν αυτή αναπτυχθεί. Στερεί το ελληνικό διαδικτυακό παζάρι από προϊόντα που θα το έκαναν ελκυστικό και θα του αύξαναν την κίνηση και τη συμμετοχή, κυρίως των νέων που είναι οι συχνότεροι και οι πιο επινοητικοί χρήστες του. Με τον τρόπο αυτό, δηλαδή αρνούμενη η πολιτεία να συνεισφέρει στο διαδικτυακό παζάρι τα κοινά αγαθά που του ανήκουν, αφού έχουν παραχθεί με δημόσιο χρήμα, καταδικάζει στην ουσία και τον εαυτό της στην ανυπαρξία, εγκαταλείποντας τη μάχη του διαδικτύου στα χέρια ανταγωνιστικών ιδεών και προϊόντων πριν καν την αρχίσει, και μαζί μ' αυτήν και τους νέους. Στο διαδίκτυο κυριαρχεί αρνητικότητα και απαξία για την συνεισφορά της ελληνικής πολιτείας, κι οι λίγες εξαιρέσεις που υπάρχουν τονίζουν τα μεγάλα κενά.

Θα μπορούσε να αντιλεχθεί ότι η πολιτεία ξοδεύει πολλά χρήματα για έργα της Κοινωνίας της Πληροφορίας. Η τεράστια καθυστέρηση όμως στην υλοποίηση του προγράμματος αυτού από την έναρξή του το 2000 είναι ενδεικτική της ένδειας ιδεών και της αμηχανίας των πολιτικών μπροστά στο άγνωστο αυτό αντικείμενο. Η Κοινωνία της Πληροφορίας ακόμα κι ως εφαρμοσμένη πολιτική, δηλ. η ΚτΠ. Α.Ε., δεν ανήκει στην πραγματικότητα στο διαδικτυακό παζάρι αλλά στον καθεδρικό της πολιτείας και ακολουθεί τους ίδιους κανόνες. Ως μέτρο της κοινωνικότητας της Κ.τ.Π. θα μπορούσε να θεωρηθεί το ποσοστό των έργων που παράγονται με κονδύλιά της και διατίθενται στο κοινό με άδειες ανοιχτού λογισμικού (BSD, GPL, CC κ.λ.π.). Μια επίσκεψη στο διαδικτυακό τόπο της ΚτΠ Α.Ε. είναι διαφωτιστική για την απουσία τέτοιων έργων από την θεματολογία των έργων που προκηρύσσονται.

Πολλοί, που δεν κατανοούν την κοινωνική σημασία που έχει η παρουσία της πολιτείας στο διαδικτυακό γίγνεσθαι, βλέπουν το διαδίκτυο μόνον σαν ένα σύνολο έργων εκσυγχρονισμού της αγοράς, με την έννοια της μηχανοργάνωσης και των υποδομών. Αρκετοί απ' αυτούς, θαμπωμένοι από τα διεθνή τεχνολογικά επιτεύγματα, φαντάζονται και προπαγανδίζουν π.χ. ως άμεση προτεραιότητα και ως προοδευτική πολιτική την εγκατάσταση οπτικών ινών σε κάθε σπίτι, δεδομένης και της σχετικής ευκολίας με την οποία γίνεται εκταμίευση κονδυλίων για εργολαβίες κατασκευών και προμήθειας υλικών, αποτυγχάνοντας όμως ή και αδιαφορώντας για το αν υπάρχουν και ποια είναι τα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά οφέλη από τέτοιες προτεραιότητες και υποτιμώντας την ανάγκη και τις απαιτήσεις οργάνωσης και παραγωγής περιεχομένου, που είναι σημαντικά για τη λειτουργία του διαδικτύου σαν τοπική κοινωνική και πολιτική αγορά.

Η παράδοση της ελληνικής διοικητικής μηχανής στη εκπόνηση, χρηματοδότηση και κυρίως στη λειτουργία διαδικτυακών έργων με κοινωνική ή συμμετοχική φυσιογνωμία είναι ελάχιστη, αντίθετα με άλλες χώρες που έχουν ήδη επενδύσει στην ανάπτυξη του κοινωνικού κεφαλαίου του διαδικτυακού παζαριού σε πολλούς τομείς του κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι. Αυτή η ελάχιστη παράδοση, αν δεν υπάρξει βελτίωσή της, προδικάζει και την έκβαση κάθε μάχης που δίνει η πολιτεία στο πεδίο του διαδικτύου. Ένα μέτρο της επιτυχίας των διαδικτυακών εγχειρημάτων της ελληνικής πολιτείας είναι ο αριθμός των χρηστών ή η επισκεψιμότητά τους, πληροφορίες που θα έπρεπε να δημοσιεύονται ώστε να είναι δυνατή η αποτίμηση της απόδοσης της λειτουργίας τους από τους φορολογούμενους πολίτες.

Η αδυναμία των πολιτικών οργανισμών

Η ηθική που ισχύει στις κοινότητες του διαδικτύου είναι η ίδια περίπου ηθική που ισχύει και στο ανοιχτό λογισμικό: πάρε ό,τι βρεις ελεύθερο, αλλά όταν κερδίζεις απ' αυτό, δώσε και συ κάτι ανάλογο σε αντάλλαγμα.

Στο σημείο αυτό εντοπίζεται κατά την άποψή μου και ένας από τους λόγους αποτυχίας πολλών πολιτικών οργανισμών να καταγράψουν μετρήσιμα πολιτικά οφέλη σε μεγαλύτερη από το κομματικό τους κοινό εμβέλεια στο διαδικτυακό χώρο. Η υστέρησή τους στην κατανόηση του διαδικτυακού πολιτικού πεδίου τους οδηγεί στην αντιμετώπιση του ως απλού μέσου διανομής ηλεκτρονικών προκηρύξεων και ανακοινώσεων. Μπορεί μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας και του πολύγραφου το βιβλίο, η εφημερίδα και η προκήρυξη να παίζουν σημαντικό ρόλο στη διάδοση πολιτικών ιδεών και στην ενημέρωση, όμως η παγκόσμια παρουσία του διαδικτύου με τη διαδραστική λειτουργία του και η ευκολία της δημοσίευσης και της αναζήτησης πληροφοριών έχει αλλάξει ριζικά το τοπίο εδώ και σχεδόν μια γενιά. Το τεράστιο πλήθος των εργαλείων που προσφέρονται δωρεάν μέσω διαδικτύου δημιουργεί ήδη ένα σύνολο προσδοκιών που απαιτούν εκπλήρωση από όποιον επιχειρεί στο χώρο αυτό. Η αλλαγή που συμβαίνει είναι ποιοτική, της ίδιας ή μεγαλύτερης βαρύτητας με την εφεύρεση της τυπογραφίας, και απαιτεί σοβαρότατη και σε βάθος κατανόηση της φύσης της. Απαιτεί ακόμη όραμα και πρόγραμμα από όποιον επιθυμεί να διαδραματίσει κάποιο ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις του μέλλοντος.

Η αποτυχία των πολιτικών οργανισμών, ιδίως των αυτοπροσδιοριζόμενων ως προοδευτικών, βρίσκεται στην απόρριψη στην πράξη της ηθικής των διαδικτυακών κοινωνιών, δηλ. την επιστροφή αξιοποιήσιμου προϊόντος στην κοινωνία, που λόγω του μεγέθους τους θα μπορούσαν να δημιουργήσουν οι οργανισμοί αυτοί. Αναπαράγουν δηλαδή την ιδιοτέλεια που διέπει τους μηχανισμούς τους, αυτή τη φορά όμως σε ένα χώρο που έχει άλλες δυνατότητες και τρέφει άλλες προσδοκίες, αγνοώντας την αξία του παραδείγματος που έχουν ανάγκη και με επίταση ζητούν οι πολίτες, αλλά και τις ίδιες τις πρακτικές τους σε παλαιότερες εποχές, όταν εκτός από κομματικό περιεχόμενο παρήγαγαν και αξιόλογο κοινωνικό έργο.

Προϊόν στο διαδίκτυο δεν μπορεί να είναι μόνον η είδηση, που σαν τέτοια έχει πολύ σύντομη ημερομηνία λήξης, ούτε φυσικά μόνον η προκαλυμμένη ή απροκάλυπτη κομματική αρθρογραφία και η περί αυτήν συνάθροιση αναγνωστών ή σχολιαστών, ούτε και μπορεί η απουσία άλλου πρακτικού και αξιοποιήσιμου προϊόντος να αναπληρωθεί από τη “δημοσιογραφία των πολιτών”. Κατά την άποψή μου, ακόμη και στην καλύτερή της μορφή, η δημοσιογραφία/ειδησεογραφία δεν παύει να είναι μια meta-πράξη, μια πράξη που δείχνει πιθανώς την ουσία αλλά δεν αποτελεί η ίδια ουσία (παρά μόνον ίσως για τους επαγγελματίες της). Η κυριαρχία μιας αντίληψης που εννοεί το διαδίκτυο αποκλειστικά ως δημοσιογραφικό/ειδησεογραφικό μέσο κρύβει τις πραγματικές δυνατότητες της τεχνολογίας αυτής και δυστυχώς αιτιολογεί και την σχεδόν παντελή απουσία άλλων διαδικτυακών υπηρεσιών από το ελληνικό διαδίκτυο (π.χ. webservices).

Το ζητούμενο σήμερα από την πολιτεία και τους πολιτικούς οργανισμούς, όσον αφορά τους νέους και τον χώρο στον οποίο συχνάζουν, το διαδίκτυο, είναι να συγκροτούν πρακτικές προτάσεις που να πλουτίζουν το ελληνικό διαδικτυακό περιεχόμενο με δημόσια τεχνικά και πολιτιστικά προϊόντα υψηλής ποιότητας και αξίας, χτίζοντας και ενισχύοντας και με αυτόν τον τρόπο την εμπιστοσύνη των νέων στους θεσμούς και τις διεργασίες της ελληνικής κοινωνίας μέσα στην οποία ζουν και την συμμετοχή τους σε αυτές.

_______________________________
1 Eric S. Raymond, The Cathedral and the Bazaar (Ο Καθεδρικός και το Παζάρι)
2 Ο καθεδρικός και το παζάρι της πολιτικής Ι

13 Δεκ 2008

Η σύγχρονη Πνύκα

Συνέλευση πολιτών στην Πνύκα, από το Flickr.

Με στόχευση, συμμετοχή, και μεθοδικότητα, το ιστολόγιο Λόφοι Φιλοπάππου ασχολείται με την προστασία των δημόσιων χώρων (αρχαιολογικών, πρασίνου κ.λ.π.) της Πνύκας και της ευρύτερης περιοχής του Φιλοπάππου και την προσβασιμότητά τους απ' το κοινό, γιατί η καλύτερη προστασία τους είναι η αγάπη των κατοίκων.

Στο ιστολόγιο περιγράφονται τα προβλήματα, οι ανοιχτές συνελεύσεις και οι δράσεις των πολιτών και υπάρχει πλούτος πληροφοριών και επιμελημένη συλλογή γεωγραφικών στοιχείων για την περιοχή και τα προβλήματα της. Δείχνουν πώς καλλιεργούνται διαδικασίες ελέγχου της εξουσίας στο επίπεδο των πολιτών, που ξεπερνούν την συνηθισμένη παθητική διαμαρτυρία χτίζοντας το περιβάλλον μιας σύγχρονης "εκκλησίας του δήμου" για τα θέματα που τους απασχολούν, και προσφέροντας επί πλέον με τη σωστή τεκμηρίωση που παρέχουν και ένα μέτρο σύγκρισης για τις πληροφορίες και τις υπηρεσίες που παρέχουν και οι φορείς της πολιτείας.

Επειδή πολλοί "αναρωτιούνται" τις τελευταίες μέρες για τις αιτίες της εκρηκτικής οργής η οποία καταλαμβάνει μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, διαβάστε π.χ. στο φάκελο Διονύσου για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι καταγγελίες των πολιτών, για καταπατήσεις και αυθαιρεσίες που γίνονται εντός του αρχαιολογικού χώρου, από τους "ειδικούς" της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ακροπόλεως (Α’ ΕΠΚΑ). Με κάποιες από τις απόψεις ή και τις δράσεις των πολιτών μπορεί ίσως κανείς να διαφωνήσει, όμως οι ενέργειες τους είναι ανοιχτές στην κριτική και διαφανείς και στοχεύουν στον έλεγχο αυτών που παρανομούν, όπως και οι πληροφορίες που συλλέγονται είναι ανοιχτές και προσιτές στον καθένα χωρίς προϋποθέσεις, σε αντίθεση με την καθιερωμένη πολιτική κρυπτότητας των "ειδικών" της πολιτείας, που δεν έχουν μάθει να ελέγχονται και να συνδιαλέγονται με τους πολίτες.

Αυτή όμως η διαφορά είναι που φέρνει και την έκρηξη της οργής.

10 Δεκ 2008

Η αξία της συμμετοχής

Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους που αφορά την "επόμενη μέρα", είναι η προσπάθεια αναζήτησης νέων "σωτήρων" που θα μας βγάλουν από την κρίση. Όχι τόσο γιατί δεν υπάρχουν ηγέτες ή σχηματισμοί που να μπορούν να το κάνουν, αλλά γιατί οι "σωτήρες" για να λειτουργήσουν ως τέτοιοι απαιτούν πάντα μεγάλη επένδυση πίστης από αυτούς που τους ακολουθούν, πράγμα που αναπόφευκτα, ακόμα και με τις καλύτερες προθέσεις και προϋποθέσεις, γεννά στο μέλλον τη στιγμή μιας προδοσίας.

Cairo Bazaar by John F. Lewis
Από το Flickr
Κι έτσι το φταίξιμο δεν είναι ποτέ μόνον της μιας πλευράς. Ο "πιστός" ευθύνεται γιατί απαλλάσσει τον εαυτό του από την υποχρέωσή να συμμετέχει ενεργά στη δημιουργία της λύσης, είτε με πρόφαση την απόλυτη πίστη του είτε με την εξαγορά της υποχρέωσης με την ψήφο του. Όμως η απόλυτη πίστη ή η ψήφος χωρίς τη συμμετοχή χρησιμοποιούνται σχεδόν πάντα για να νομιμοποιήσουν την αυθαιρεσία ή την αδικία, γεννώντας έτσι, μέσα σε έναν φαύλο κύκλο, την προδοσία. Δεν υπάρχει υποκατάστατο της συμμετοχής.

Το παράδειγμα του καθεδρικού και του παζαριού είναι κι εδώ χρήσιμο. Ο καθεδρικός φοβίζει και υποβάλλει, απαιτεί πίστη σε απίστευτα πράγματα χωρίς να σηκώνει πολλές απόψεις κι αμφισβητήσεις, και συχνά καταλήγει ένα απλό τουριστικό αξιοθέατο. Το παζάρι από την άλλη είναι προσιτό κι ανθρώπινο, λύνει προβλήματα κι ανάγκες και χρειάζεται, για να υπάρχει και να λειτουργεί, συμμετοχή, συνδιαλλαγή και ποικιλία απόψεων και προϊόντων.

Οι μεγαλοστομίες για τη δημοκρατία είναι οικτρά ψέμματα και δεν πείθουν κανέναν όταν αυτή η "δημοκρατία" δεν έχει τα απαραίτητα συστατικά που την κάνουν τέτοια. Μια δημοκρατία είναι ψεύτικη όταν της λείπουν η συναπόφαση, η διαφάνεια κι ο έλεγχος και, βεβαίως, δεν χτίζεται με ψήφους αλλά με συμμετοχή και ενδιαφέρον.

Αλλιώς, αντί για πολίτες, θα πρέπει να μας αρκεί η έννοια και η μοίρα των ιδιωτών. Όπως διασώζεται στην αγγλική λέξη idiots.

9 Δεκ 2008

Όπου δεν ακούγεται αηδόνι, ακούγεται κοκτέιλ Μολότωφ.

Εδώ και πολύν καιρό βλέπουμε να συσσωρεύεται στη χώρα οργή από τα αδιέξοδα του είδους της πολιτικής που ασκείται. Μόνον οι ανόητοι, οι εμπαθείς ή οι ένοχοι αδυνατούν να αντιληφθούν το μέγεθος των προβλημάτων που διαπερνούν την ελληνική κοινωνία ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής. Μέσα από την περιορισμένη κλίμακα των θεμάτων με τα οποία ασχολείται αυτό το ιστολόγιο διακρίνονται καθαρά οι σημαντικές αστοχίες και καθυστερήσεις του δικτύου της εξουσίας στην Ελλάδα να αναγνωρίσει και να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές συνθήκες που έχουν ήδη από καιρό εγκατασταθεί στον τόπο. Το βέβαιο είναι ότι, λόγω και της διεθνούς οικονομικής κρίσης, τα χειρότερα είναι μπροστά.

Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι σε σημεία πολιτικού και κοινωνικού ασυνεχούς (με τη μαθηματική έννοια), όπως είναι οι εξεγέρσεις, τα όρια μεταξύ σωστού και λάθους φαίνονται να είναι απροσδιόριστα. Η πεποίθηση μου είναι ότι ο δρόμος για την επίλυση των προβλημάτων σε μια κοινωνία που γερνάει και κερματίζεται είναι η προώθηση νέων ανθρώπων και νέων ιδεών, η περισσότερη και καλύτερη συμμετοχή και συζήτηση για την ουσία, ο περισσότερος έλεγχος των αρχόντων κι όχι η περισσότερη βία.

Οι πολιτικοί σχηματισμοί που θα προτείνουν συγκεκριμένα και πρακτικά μέτρα προς αυτήν την κατεύθυνση θα μπορέσουν να δημιουργήσουν βάσεις εμπιστοσύνης για ένα δίκαιο διάλογο στην κοινωνία. Φαίνεται όμως σαν η εξέγερση και το τίμημα αίματος να είναι ο μόνος τρόπος για να ανοίξουν τα κλειστά μάτια και τα αφτιά του κατεστημένου συστήματος εξουσίας. Αλλά αυτή είναι μια αποτυχία που καταγράφεται στη συλλογική εμπειρία και μνήμη και δεν συγχωρείται.

Το σύνολο των τεχνικών πειραμάτων του Τήλαφου αφορά τη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά και την κατάκτηση μιας νέας ισορροπίας μεταξύ πολιτών και πολιτείας που να αφορά το κοινό συμφέρον. Οι λύσεις που διαφαίνονται (ένα μικρό μέρος των οποίων επιχειρεί να εφαρμόσει αυτό το ιστολόγιο) είναι εφικτές και υλοποιήσιμες, αλλά απαιτούν ρητές δεσμεύσεις και όχι γενικολογίες ή ευχολόγια.

__________________________________________

Κάνε άλμα
πιο γρήγορο απ' τη φθορά.

Όταν ακούς "τάξη"
ανθρώπινο κρέας μυρίζει.

Όταν η συμφορά συμφέρει
λογάριαζέ την για πόρνη.

__________________________________________
Ο τίτλος και τα γνωμικά είναι από τα Ανοιχτά Χαρτιά και τη Μαρία Νεφέλη του Οδυσσέα Ελύτη.

Re-public: Δημόσια δεδομένα για ποιους, με ποιον τρόπο;

Το ηλεκτρονικό περιοδικό Re-public οργάνωσε με επιτυχία ένα εργαστήρι για την υπόθεση των δημόσιων δεδομένων, λεπτομέρειες από το οποίο αναφέρθηκαν σε προηγούμενα άρθρα. Η παρουσίαση του γράφοντος H Εμπειρία του Τήλαφου (διαφάνειες) υπάρχει και σε βίντεο στον ιστότοπο του περιοδικού.

25 Νοε 2008

Ενοχλητικές προτροπές - GIF

Ένα παλιότερο άρθρο, αυτή τη φορά με την εικόνα σε μορφή GIF (170kB) αντί για java. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ένα κινητικό 'Post-it', μια καθημερινή υπενθυμιση, απ' όσους παράγουν δημόσιες πληροφορίες.
______________________________________________________

dzach, Καβούρια στο συρτάρι, άδεια Creative Commons 3.0
(πανω σε demo του Zach Lieberman από το πρόγραμμα Processing)

Αντιγράψτε ελεύθερα, πατώντας δεξί κλικ πάνω στην εικόνα και μετά 'Αποθήκευση εικόνας'.
Δεν απαιτείται αναφορά στην πηγή για μη εμπορική χρήση στο διαδίκτυο.


Το ζωντανό γραφικό του άρθρου προσπαθεί να δείξει ότι ο καθένας, στη θέση που βρίσκεται, έχει και ατομική ευθύνη για την επίτευξη ενός συλλογικού αποτελέσματος, όπως το άνοιγμα της δημόσιας πληροφορίας στους πολιτες. Απευθύνεται κυρίως σε εργαζόμενους στο δημόσιο, στην τοπική αυτοδιοίκηση, σε πανεπιστημιακούς και σε όσους η εργασία τους πληρώνεται με δημόσιο χρήμα.

Αυτή η "ενοχλητική προτροπή" δεν είναι ευχάριστη, όπως δεν είναι ευχάριστη καμμία υποχρέωση άλλωστε. Είναι κινητική, επιθετική προς τον πολίτη-θεατή, θέλει να τον βγάλει απ' την αφασία και τη μεμψιμοιρία του, από τη λογική ότι για όλα φταίνε οι άλλοι. Τον καλεί να κάνει αυτό που του αναλογεί, τώρα. Είναι επίτηδες ενοχλητική, σαν μια εικονιστική τύψη συνείδησης.

24 Νοε 2008

Εικόνες της πραγματικότητας

Για όσους έχουν στο μυαλό τους μια ειδυλλιακή εικόνα του κόσμου αυτού, γεμάτη μόνο με ηλιοβασιλέματα, διαδικτυακό κους-κους και τεχνολογικά gadgets:

Η πραγματικότητα ξεπερνά και τους χειρότερους εφιάλτες.

Προειδοποίηση: το βίντεο ΔΕΝ είναι κατάλληλο για όλους μέχρι το τέλος


PETA.org.

23 Νοε 2008

Η αγορά των δημόσιων δεδομένων

Όπως αναφέρθηκε και σε προηγούμενο άρθρο, το εργαστήρι του Re-public έφερε στην επιφάνεια έναν θησαυρό πληροφοριών και συνδέσμων, που με τη σειρά τους οδηγούν σε ακόμα περισσότερες πληροφορίες για το θέμα.

Διαβάζοντας κάποιες από έγγραφα που σχετίζονται με το θέμα,1, 2, 3 νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να παρατεθούν μερικά ψήγματα από τα στοιχεία που δείχνουν τις διαφορές της πολιτικής προσέγγισης των ΗΠΑ και της ΕΕ , και εξηγούν γιατί υστερεί τόσο πολύ η Ευρώπη (και ακόμη περισσότερο η Ελλάδα) στην δημιουργία μιας αγοράς πληροφοριών και δεδομένων με μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο.

Μια σημαντική παρατήρηση είναι ότι η διαφορετική πολιτική των ΗΠΑ στηρίζεται στην αναγνώριση της δυναμικής που έχει η δημιουργία δευτερογενούς αγοράς δεδομένων και υπηρεσιών που να βασίζεται στην εμπορική χρήση δημόσιων δεδομένων τα οποία παρέχονται ελεύθερα από τον δημόσιο τομέα. Οι ΗΠΑ, με μόνον 2πλάσιες επενδύσεις στον τομέα των δημοσίων δεδομένων από την ΕΕ (19 έναντι 9.5 δισ. δολ.), έχουν αγορά με οικονομική αξία 40 πλαίσια των επενδύσεων, ενώ η ΕΕ μόνον 7πλάσια των επενδύσεων στον ίδιο τομέα.

Η τελική απόδοση σε έσοδα για το δημόσιο από τον διευρυμένο κύκλο εργασιών της δευτερογενούς αυτής αγοράς στις ΗΠΑ δικαιολογεί απολύτως την πολιτική αυτήν της ελεύθερης διάθεσης των δημόσιων δεδομένων. Με λίγα λόγια, η οικονομική απόδοση της αμερικανικής πολιτικής για ανοιχτά δημόσια δεδομένα είναι περίπου 5πλάσια της ευρωπαϊκής πολιτικής των κλειστών δεδομένων.

Όρια στον Κυβερνοχώρο: Αντικρουόμενες Πολιτικές Δημόσιων Δεδομένων
και οι Οικονομικές Επιπτώσεις τους1

  Αρχές διασποράς δημόσιων δεδομένων στις ΗΠΑ (OMB2)

  Οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες θα πρέπει να:

  - διασπείρουν ενεργά όλες τις δημόσιες πληροφορίες
  - χωρίς περιορισμούς και προϋποθέσεις
  - στο κόστος της διασποράς τους και μόνον
  - εκμεταλλευόμενες ιδιωτικά, ακαδημαϊκά και άλλα κανάλια 
    διασποράς (δηλ. αποφεύγοντας τον αθέμιτο ανταγωνισμό)
  - και αξιοποιώντας τις καλύτερες διαθέσιμες τεχνολογίες,
    π.χ. το διαδίκτυο, τον παγκόσμιο ιστό, δορυφορικές 
    επικοινωνίες κ.λ.π.






Εμπορική εκμετάλλευση των δημόσιων δεδομένων της ΕΕ
(αναφορά PIRA3 για την ευρωπαϊκή ΚτΠ)

2.9.1. Το μέγεθος της αγοράς των δημόσιων δεδομένων

  Σε Ευρώ               ΕΕ            ΗΠΑ
  -------------------|-------------|--------------
  Αξία επένδυσης     | 9.5 δισ.    | 19 δισ.
  Μέγεθος αγοράς     | 68 δισ.     | 750 δισ.
  ------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------
(αναφορά PIRA3 για την ευρωπαϊκή ΚτΠ)

2.10 Σύγκριση με τις ΗΠΑ
2.10.3 Το τρίγωνο των πλεονεκτημάτων

  [παρουσιάζονται ...] δύο πλεονεκτήματα σε όσους εκμεταλλεύονται 
  εμπορικά τα δημόσια δεδομένα στην βόρεια Αμερική. Το πρώτο 
  πλεονέκτημα είναι οι χαμηλές τιμές μια και τα περισσότερα δεδομένα 
  είναι διαθέσιμα ελεύθερα ή πωλούνται στο κόστος του CD στο οποίο 
  διατίθενται. Το δεύτερο πλεονέκτημα βρίσκεται στους όρους και τις 
  συνθήκες υπό τις οποίες ιδιωτικοί οργανισμοί μπορούν να προσπελάσουν 
  τη δημόσια πληροφορία στις ΗΠΑ. [επί πλέον ...] έχει εντοπιστεί και 
  ένα τρίτο πλεονέκτημα - ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επενδύει 
  περισσότερα στην παραγωγή δημοσίων δεδομένων υψηλής ποιότητας σε 
  σύγκριση με τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές της.


--------------------------------------------------------------
(αναφορά PIRA3 για την ευρωπαϊκή ΚτΠ)

2.12.3. Είναι η χρέωση αντιπαραγωγική;
  
  [...] Ακόμη και από την σκοπιά μιας διοίκησης  που αναζητά τη 
  μεγιστοποίηση των εσόδων που μπορεί να έχει από τις δραστηριότητές
  της, δεν είναι βέβαιο ότι οι διοικήσεις πράττουν σοφά με το να 
  επιμένουν να χρεώνουν για τη διάθεση δεδομένων. Μια πασίγνωστη 
  περίπτωση είναι αυτή της Αμερικανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας  (USGS) 
  η οποία όταν κινήθηκε προς την 'πλήρη ανάκτηση του κόστους' 
  δημιούργησε  μια πτώση στη ζήτηση της τάξης του 60% και ο αριθμός
  των χρηστών έπεσε δραματικά.
_____________________

1. Peter Weiss, Borders in Cyberspace: Conflicting Public Sector 
   Information Policies and their Economic Impacts, Summary Report, 
   U.S. Department of Commerce, National Oceanic and Atmospheric 
   Administration, National Weather Service 

2. Γραφείο Διοίκησης και Προϋπολογισμού του προέδρου των ΗΠΑ (Office 
   of Management and Budget - OMB) 

3. PIRA International (2000), Commercial Exploitation of Europe’s 
   Public Sector Information. Final Report for the European Commission,
   Directorate General for the Information Society 

22 Νοε 2008

Πρωτογενή δεδομένα

Η συζήτηση για τα δημόσια δεδομένα φέρνει συχνά στην επιφάνεια ένα πολύ συγγενές, συχνά ταυτόσημο, ζήτημα, αυτό της ανάγκης για πρωτογενή δεδομένα, δηλ. δεδομένα που δεν έχουν υποστεί το φιλτράρισμα μιας θεωρίας, μιας ιδεολογίας ή μιας σκοπιμότητας, ή έστω την έχουν υποστεί με τρόπο και σε βαθμό που είναι γνωστός και αξιολογήσιμος. Τα πρωτογενή δεδομένα (raw data) καθιστούν δυνατό τον έλεγχο και την επιβεβαίωση μιας θεωρίας, ενός πειραματικού αποτελέσματος ή ενός συμπεράσματος. Θα μπορούσε να πει κανείς σχηματικά ότι τα πρωτογενή δεδομένα ευνοούν τη σκέψη και την έρευνα, ενώ τα αποτελέσματα και τα συμπεράσματα την πίστη, κι ο συνδυασμός τους παρέχει την απαιτούμενη ασφάλεια στην πράξη.

Για την επιστημονική κοινότητα η ύπαρξη των πρωτογενών δεδομένων είναι απολύτως απαραίτητη για την συζήτηση οποιαδήποτε ερευνητικού αποτελέσματος. Η έλλειψή πρωτογενών δεδομένων είναι εμπόδιο στην εξέλιξη της έρευνας και της επιστήμης, αλλά παρ' όλ' αυτά η ελεύθερη διάθεσή τους δεν είναι αυτονόητη, γιατί περιπλέκεται σε θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας, σε δικαιώματα δημοσίευσης και άλλα σχετικά. Το κενό αυτό της διάθεσης πρωτογενών δεδομένων για επιστημονική έρευνα προσπαθεί να καλύψει η πρωτοβουλία Ανοιχτή Πρόσβαση που υλοποιεί το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης, και που παρουσιάστηκε στο εργαστήρι του Re-public από τον Δρ. Ν. Χούσο.

Αλλά η ανάγκη για πρωτογενή δεδομένα δεν υπάρχει μόνον στον, μάλλον κλειστό, χώρο της επιστημονικής κοινότητας. Διατρέχει το σύνολο της κοινωνίας, αφού από την ύπαρξη της αξιόπιστης αρχικής πληροφορίας που διαχέεται στους πολίτες εξαρτάται η ίδια η ύπαρξη και η λειτουργία της κοινωνίας, ενώ η αλλοίωση ή η απόκρυψή της μπορεί να της δημιουργεί σοβαρά προβλήματα.

Η πηγή της είδησης και η αξιοπιστία της είναι μεγάλης σημασίας και για την δημοσιογραφία. Αλλά, "[...] ποιος βγάζει σήμερα ειδήσεις; Τις πρωτογενείς ειδήσεις, όχι τα σχόλια, τις απόψεις και το παρασκήνιο. Την είδηση που επιβεβαιώνεται και ανακοινώνεται. Με ακρίβεια. Με στοιχεία. Με κότσια. Ας θυμηθούμε λίγο ότι αυτό είναι η δημοσιογραφία στην ουσία της. Ποιος κάνει σήμερα δημοσιογραφία λοιπόν;" Στην εποχή της μετα-δημοσιογραφίας όπου η είδηση και η πηγή της πολλές φορές χάνονται μέσα στα κουτσομπολιά, τους μηρυκασμούς και τις ερμηνείες ή στα μονοθεματικά δελτία των στιλβώντων αλλά συχνά χαοτικών τηλεοπτικών παραθύρων, η Ζωζέτα Μηλιοπούλου ρίχνει μια αυτοκριτική ματιά στην ανάγκη για πρωτογενή δημοσιογραφική πληροφορία και αποτίει φόρο τιμής σε έναν δημιουργό της, τον Γιώργο Κοίλιαρη.

21 Νοε 2008

Πράττειν, Σχέδιο και Ουτοπία

Όποιος πιστεύει ότι σ' αυτήν την τεχνοκρατική εποχή δεν υπάρχουν οραματιστές και επαναστάσεις, ας το ξανασκεφτεί, διαβάζοντας, βλέποντας κι ακούγοντας το εικαστικό ποίημα του Βασίλη Κωστάκη Πράττειν, Σχέδιο και Ουτοπία.


P2P και Ουτοπία (v 0.1) from Vasilis Kostakis on Vimeo.

Ίσως είναι ήδη καιρός να παραμερίσουμε για να ανέβουν στο βήμα οι νέοι άνθρωποι κι η νέα εποχή.

Εργαστήρι Re-public για τα δημόσια δεδομένα

Στο εργαστήρι που οργάνωσε το ηλεκτρονικό περιοδικό Re-public με θέμα "Δημόσια δεδομένα για ποιους, με ποιον τρόπο;" παρουσιάστηκαν τρέχουσες δράσεις που προωθούν ή και εφαρμόζουν στην πράξη το αίτημα για ελεύθερη διάθεση της δημόσιας πληροφορίας.

Λεπτομέρειες για το εργαστήρι και τις παρουσιάσεις υπάρχουν στη σχετική σελίδα του Re-public, όπου σύντομα θα ανέβει και το περιεχόμενο των παρουσιάσεων και βίντεο. Εκτός από το εξαιρετικό ενδιαφέρον που είχε το ίδιο το εργαστήρι σαν πρωτοβουλία και σαν εκτέλεση, οι παρουσιάσεις πρόσφεραν ένα θησαυρό πληροφοριών για το ζήτημα της δημόσιας πληροφορίας.

Στην παρουσίασή του ο Michael Cross από τον Guardian, έδωσε πολλά στοιχεία για την πετυχημένη καμπάνια Free Our Data στη Μεγάλη Βρετανία. Μεταξύ των άλλων, μου έκανε εντύπωση η αναφορά που έκανε στην (προφανή) ύπαρξη κρατικού μονοπωλίου στο θέμα των δημόσιων δεδομένων, γεγονός που ισχύει απολύτως και στην ελληνική περίπτωση.

Σε άλλους τομείς, όπως π.χ. στις τηλεπικοινωνίες, η κατοχή σημαντικής θέσης σε μια αγορά (άνω του 25-30%) από μία εταιρεία σημαίνει ότι θα πρέπει να ακολουθεί ορισμένους κανόνες που αποτρέπουν τον στραγγαλισμό της αγοράς ή την αυθαίρετη ρύθμιση των τιμών. Σε αυτούς περιλαμβάνονται ο υποχρεωτικός καταμερισμός του κόστους παραγωγής προϊόντων/υπηρεσιών σε κάθετους τομείς, η κοστοστρέφεια, η υποχρέωση παροχής βασικών υπηρεσιών σε τιμές κόστους, κ.ά.

Μια τέτοια θεώρηση για την "αγορά" των δημόσιων δεδομένων έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, και αν μη τι άλλο, αναδεικνύει άλλον έναν λόγο για τον οποίο η πολιτεία οφείλει να παρέχει ένα βασικό μέρος της δημόσιας πληροφορίας, που κατέχει ή συλλέγει, δωρεάν.

Μεταφράζω ένα μικρό σχετικό απόσπασμα από τη μελέτη "Η εμπορική χρήση της δημόσιας πληροφορίας", της Βρετανικής Επιτροπής Ανταγωνισμού (OFT), του 2006 1 , από τις αναφορές της παρουσίασης του Michael Cross στο εργαστήρι:

Υπόβαθρο οικονομικής θεωρίας

1.19 Αυτό το τμήμα ασχολείται με δύο σημεία της οικονομικής θεωρίας
     που αφορούν την πολιτική της πληροφορίας του δημόσιου τομέα. 
     Πρόκειται για επιχειρήματα σχετικά με το κατά πόσο είναι επιθυμητή 
     η μηδενική τιμολόγηση της πληροφορίας, καθώς και για επιχειρήματα 
     σχετικά με την τάση για μονοπώληση της προσφοράς πληροφοριών.

Η θεωρία της τιμολόγησης της πληροφορίας

1.20 Η βασική οικονομική θεωρία προτείνει ότι τα αγαθά της πληροφορίας 
     πρέπει να παρέχονται από οργανισμούς που χρηματοδοτούνται από τον 
     κρατικό προϋπολογισμό στο κόστος της διανομής τους και μόνον, το 
     οποίο στην εποχή του Διαδικτύου είναι πρακτικά μηδενικό. Αυτό το 
     επιχείρημα εξαρτάται από κάποιες υποθέσεις κλειδιά, όπως εξετάζονται 
     κατωτέρω. Στη συνέχεια εξετάζονται τα περισσότερο σύνθετα
     διδάγματα της οικονομικής θεωρίας στο πλαίσιο περισσότερο ρεαλιστικών 
     θεωρήσεων.

1.21 Το αποτέλεσμα της θεωρίας ότι οι κυβερνήσεις θα μεγιστοποιούσαν την 
     κοινωνική ευημερία με την δωρεάν παροχή πληροφοριών βασίζεται στην 
     εύλογη υπόθεση ότι τα αγαθά της πληροφορίας είναι αυτό που οι 
     οικονομολόγοι ορίζουν ως 'μη ανταγωνιστικά στην κατανάλωση'.
     Ένα αγαθό είναι μη ανταγωνιστικό εάν η κατανάλωσή του από ένα άτομο 
     δεν μειώνει την ποσότητα που είναι διαθέσιμη σε άλλους ανθρώπους. 
     Αυτό ισχύει για την πληροφορία που διατίθεται για μεταφόρτωση από το 
     διαδίκτυο, μια και κάθε επί πλέον μεταφόρτωση δεν έχει κανένα κόστος 
     για την κοινωνία. Σε αυτό το πλαίσιο, η χρέωση με μια τιμή, για 
     παράδειγμα, 10£ για τις επιπλέον μεταφορτώσεις θα ήταν ζημιογόνος 
     κοινωνικά, επειδή θα απέτρεπε χρήσεις που θα άξιζαν από 0-10£ σε 
     κάθε χρήστη αλλά δεν θα κόστιζαν τίποτε στην κοινωνία.

__________________
1 : The commercial use of public information,Annexe F:International case studies, OFT, Dec. 2006

Περισσότερες αναφορές στις σημειώσεις του adeligia από το εργαστήρι.

31 Οκτ 2008

Πολιτική και διαμεσολάβηση

Για τους περισσότερους, πολιτική σημαίνει βραδινό δελτίο ειδήσεων, δημοσκοπήσεις και δηλώσεις ειδικών, επαφές υψηλού επιπέδου και δημοσιότητα, αιτήματα δι' αντιπροσώπων, κομματική πειθαρχία και αναμονή των εκλογών για μια καλύτερη μέρα και μοίρα.

Για κάποιους άλλους, πολιτική σημαίνει κυρίως μη διαμεσολάβηση. Σημαίνει ενασχόληση με την ουσία των προβλημάτων από τα ίδια τα πολιτικά υποκείμενα, τους πολίτες. Γι' αυτούς, πολιτική είναι οι ενέργειες των πολιτών που παράγουν αποτέλεσμα, κι όχι τα αποτελέσματα της διερμηνείας των απόψεών τους από διαμεσολαβητές.

Θα απορεί κανείς γιατί τόσα χρόνια η ανάγκη για ανοιχτή δημόσια πλήροφορία δεν έχει βρει αναγνώριση και ικανοποίηση στη χώρα μας. Η συζήτηση γι αυτήν δεν είναι ούτε καινούργια, ούτε και η ανάγκη τοπική ελληνική ιδιαιτερότητα. Εν τω μεταξύ βέβαια, οι άλλοι έχουν κινήσει...

Όπως είπε πρόσφατα και ο φίλος Θανάσης Π., "δημοκρατία στο διαδίκτυο σημαίνει δημόσια πληροφορία από webservice". Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με αυτήν τη φράση: δημόσια πληροφορία, απευθείας απ' την πηγή, χωρίς αστοχίες, αβλεψίες, ερμηνίες και παντοειδή σκόπιμα καρυκεύματα.

Ανοιχτή δημόσια πληροφορία σημαίνει κυρίως μή διαμεσολάβηση. Το άνοιγμα της δημόσιας πληροφορίας δεν το επιθυμούν κυρίως όσοι έχουν αναλάβει είτε αυτόκλητα είτε "ex officio" ρόλο διαμεσολαβητού και κεχαγιά του πολίτη.

Ή ρόλο μεσσία.

28 Οκτ 2008

Αντίπαρος



Ένα παράδειγμα για το πως μπορεί σιγά-σιγά να σχηματίζεται και να εκτίθεται μια εικόνα των προβλημάτων ενός τόπου είναι ο παραπάνω χάρτης με τα 8+3 χαρτογραφημένα προβλήματα/συμβάντα της Αντιπάρου ( 2 + 1 αναδασωτέες εκχερσώσεις).

Στο άρθρο Επτά υπαινιγμοί της περιβαλλοντικής φλυαρίας από το antiparos-blog, εκτός από τον προσεγμένο λόγο και τις αξιόλογες απόψεις που διακρίνουν γενικά το ιστολόγιο, υπάρχουν και δύο φωτογραφίες με την λεζάντα: "εκστρατεία καθαρισμού του βυθού στο λιμάνι της Αντιπάρου- αυτήν που από πολλούς, αιρετούς και περιώνυμους eθελοτυφλούντες, χαρακτηρίστηκε 'δυσφήμιση για το νησί' ".

Ενέργειες σαν κι αυτή το αποτέλεσμα της οποίας φαίνεται στις φωτογραφίες του παραπάνω άρθρου, είναι ίσως η μόνη απάντηση που μπορεί να δοθεί στην Θουκυδίδεια ρήση "θεατές των λόγων και ακροατές των έργων" που παρατίθεται στο παραπάνω άρθρο ως διαπίστωση για την στάση των Ελλήνων από παλιά, που ισχύει και σήμερα.

Η α-λήθεια των προβλημάτων (η μή-λήθη, το μή λανθάνειν, κατά το έτυμον της λέξης), η οποία προκύπτει μόνον από τη δημόσια έκθεσή τους, αναπόφευκτα θα οδηγεί στην με κάποιο τρόπο αντιμετώπισή τους, είτε από τις αρχές είτε από τους ίδιους τους πολίτες.

26 Οκτ 2008

Η Ελλάδα... Άνω-Κάτω

του Νίκου Αλεξανδρή


Η "αντίθετη" Ελλάδα

Υποκινούμενος από το εξαιρετικό βιβλίο Χάρτες και ιδεολογίες του Βαγγέλη Πανταζή1 , ετοίμασα μια “αντίθετη” Ελλάδα! Έναν χάρτη στον οποίο ο Βορράς είναι το Κάτω και ο Νότος το Πάνω. Η Γαύδος στην κορυφή και η βόρεια Ελλάδα στον πάτο. Επιπλέον, οι γεωγραφικές συντεταγμένες είναι συμβατές με αυτές ενός “κανονικού” χάρτη με τη διαφορά ότι είναι αρνητικές. Πρόκειται για μια άσκηση σκεπτικισμού και συνάμα για μια διαμαρτυρία.

Άσκηση σκεπτικισμού διότι (κακώς) έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε ως σωστό αυτό που μας λένε από γεννησιμιού μας ότι είναι το σωστό χωρίς να το εξετάζουμε. Επιπλέον ο χάρτης είναι μια διαμαρτυρία: κοιτάζοντας την “αντίθετη” Ελλάδα ας αναλογιστούμε τα δικά μας, τα μικρά και τα μεγάλα, κοινωνικά και πολιτικά κακώς κείμενα που της έχουν προσδώσει το “πλην”.

Αν είναι αλήθεια ότι τα σύμβολα και οι χάρτες δύνανται ενίοτε να επηρεάζουν καταλυτικά τον τρόπο σκέψης και την καθημερινότητα μας, ίσως ο χάρτης αυτός να υπενθυμίζει ότι κάτι πρέπει ν' αλλάξουμε, κάποιες “κακές” συνήθειες να αποβάλλουμε από μέσα μας και να αναζητήσουμε ήθη και πρακτικές που θα φέρουν την Ελλάδα πάλι στο “συν”.

___________________________________________________________

1 Βαγγέλης Πανταζής, Χάρτες και ιδεολογίες, 1989, Εκδόσεις Κάλβος

Σύνοψη του βιβλίου Χάρτες και ιδεολογίες:
    Κεφάλαια:
  1. Ο Βαγγέλης Πανταζής θέτει το ερώτημα αν ο τρόπος με τον οποίο χαρτογραφούμε την γήινη επιφάνεια, επηρεάζει συνειδητά ή υποσυνείδητα τον τρόπο σκέψης μας, τις πράξεις μας.
  2. Αναζητά τις ρίζες της επιστήμης στη μαγεία και αναφέρεται στη δύναμη των συμβολισμών. "Η ουσιαστικότερη διαφορά ανάμεσα στην σημερινή επιστημονική λογική και αυτήν του "προεπιστημονικού" παρελθόντος βρίσκεται στο βαθμό της δυσπιστίας που δείχνουν προς τα φαινόμενα". Κοινή τους ύλη είναι τα "σύμβολα". Και οι χάρτες είναι ακριβώς "ισχυρά σύμβολα".
  3. παραθέτει αρκετά παραδείγματα για τον καταλυτικό ρόλο των συμβόλων/συμβολισμών στην ιστορία.
  4. τονίζει την ανάγκη της ταξινόμησης. Πρόκειται για μια αναζήτηση της τάξης με πολλαπλή σημασία: λογική και ψυχολογική, πρακτική και υπαρξιακή.
  5. πραγματεύεται τις έννοιες "Πάνω" και "Κάτω" (καταγωγή των εννοιών, απολυτότητα, ηθικοποίηση)
  6. Τα σημεία του ορίζοντα σε σχέση με το πάνω και το κάτω
  7. Προσανατολισμοί και χάρτες
  8. Η παράλληλη εξέλιξη προσανατολισμού και χαρτών
  9. Από την αρχαιότητα στην Αναγέννηση
  10. Νέοι Χρόνοι - Νέοι χάρτες
  11. Χάρτες και ιδεολογίες
  12. Επίδραση του προσανατολισμού των Χαρτών
Συμπεράσματα:
Ο συγγραφέας σαφώς και δεν καταλήγει στο ότι ο παράγοντας των χαρτών έχει την αποκλειστικότητα της επιρροής στην ισορροπία των σχέσεων Βορείων και Νοτίων, και μιας και δεν πρόκειται για μετρήσιμο μέγεθος είναι αδύνατη η εκτίμηση της βαρύτητάς του. Δεν αποκλείεται όμως κάτω από oρισμένες οριακές καταστάσεις να παίζει ρόλο καθοριστικό.
Σχετικό με το θέμα και το:

Galeano Eduardo, Ένας κόσμος ανάποδα (τίτλος πρωτοτύπου Patas arriba. La escuela del mundo al revés), 2000, Εκδόσεις ΣΤΑΧΥ

22 Οκτ 2008

Αγάλι-αγάλι


Σιγά-σιγά, με τη συμμετοχή ανθρώπων που ενδιαφέρονται και ανησυχούν και την ανεκτίμητη ενθάρρυνση παλιών φίλων και νέων διαδικτυακών συνοδοιπόρων, μεγαλώνει ο όγκος των δεδομένων που συγκεντρώνονται στα datablog. Οι χάρτες οικολογικών συμβάντων, δηλ. αναδασωτέων από τα ΦΕΚ και προβλημάτων συγκεντρωμένων από ειδήσεις ή αναφορές πολιτών, έφτασαν αισίως τους 859 από ένα σύνολο 2665 καταγραφών.

Η εικόνα του άρθρου με τα 859 χαρτογραφημένα συμβάντα αφιερώνεται στην ψυχή των δεδομένων του Τήλαφου-αναδασωτέα και του οικοΤόπου, την Καλλιόπη Χαρκιανάκη.

10 Οκτ 2008

Δημόσια δεδομένα, δασολόγιο και νέες τεχνολογίες

"[...] the first lesson:
1. Every good work of software starts by scratching a developer's personal itch.
Εικόνα από το δασολόγιο Κορίνθου

Παραφράζοντας τη γνωστή φράση του Eric S. Raymond θα μπορούσε κανείς να πει ότι κάθε καλή ιδέα πραγματώνεται, όταν αυτός που την πιστεύει την εφαρμόζει ο ίδιος.

Το ιστολόγιο έχει και παλιότερα αναφερθεί στη δουλειά που γίνεται στο δασαρχείο Κορίνθου, και ιδιαίτερα στην πεποίθηση του δασάρχη ότι η πληροφορία που αφορά τα δάση είναι δημόσια και ανήκει στους πολίτες. Το δασαρχείο, με ελάχιστα τεχνικά μέσα αλλά με μεγάλο ενδιαφέρον για το αντικείμενο της αρμοδιότητάς του, έχει αρχίσει να δημιουργεί το δασολόγιο της Κορίνθου, αξιοποιώντας όλες τις πηγές πληροφοριών που υπάρχουν διαθέσιμες. Στη μίνι διαδικτυακή συζήτηση που ακολουθεί, ο δασάρχης κ. Παναγιώτης Μπούλιας εξηγεί πώς παράγεται επί τόπου η πληροφορία του δασολογίου:
Στην την προηγούμενη επαφή μας, μας είχατε διαθέσει σε ψηφιακή μορφή τις περιοχές που κάηκαν το καλοκαίρι του 2007 στην Κορινθία. Που βρίσκεται αυτή η καταγραφή σήμερα;

- Εκτός από τις καταγραφές των καμένων που συνεχίζονται, γίνεται μια νέα εργασία, η αρχή του δασολόγιου του δασαρχείου Κορίνθου. Το δασολόγιο συντάσσεται από μας, χωρίς πολυδάπανες δημοπρασίες. Χρησιμοποιούμε ορθοφωτοχάρτες (από δορυφορικές εικόνες 1m το pixel). Τις εικόνες τις βρήκαμε μόνοι μας χωρίς βοήθεια από το υπουργείο. Έχουμε φτιάξει μόνοι μας, και σχετικά εύκολα, ορθοφωτοχάρτες του 1960 και του 1987.

Έχετε κάποια εκτίμηση για το μέγεθος του έργου ή τον χρόνο που απαιτείται για την ολοκλήρωσή του;

- Αν μας έδιναν 5 άτομα για ένα χρόνο θα είχαμε χαρτογραφήσει όλα τα δάση μας και θα τα είχαμε σφραγίσει.

Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της προσπάθειας; Έχετε κάποια ποιοτικά αποτελέσματα ή συμπεράσματα που να βγαίνουν από τη μέχρι τώρα επεξεργασία;

-Αντιπαραβάλλοντας τη σημερινή μορφή στο παρελθόν εξάγονται αποκαρδιωτικά αποτελέσματα. Οι καταπατήσεις είναι απίστευτες, ποτέ δεν είχαν εντοπιστεί. Ο σκοπός για τον οποίο ξεκίνησα αυτή την προσπάθεια ήταν για να καταλάβω αφ' ενός αν ήταν εύκολο να γίνει αφ' εταίρου αν γίνεται πραγματική προστασία με το υπάρχον σύστημα.

Διαπίστωσα ότι το πρώτο ήταν εύκολο. Με όπλα τους σημερινούς ορθοφωτοχάρτες, dtm, κατάλληλο λογισμικό και μια ομάδα ανθρώπων που θα απασχολείται μόνο μ' αυτό το αντικείμενο, σε ένα χρόνο θα είναι έτοιμο.

Διαπίστωσα όμως στην πράξη, και αυτό είναι το σημαντικότερο, ότι χωρίς ορθοφωτοχάρτες και σύγκριση με το παρελθόν δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική προστασία των δασών. Όσα άτομα και να προσληφθούν, αν δεν μάθουν τις σύγχρονες τεχνολογίες, ποτέ δεν θα γίνει τίποτα.

Στόχος μου να περαστούν οι γραμμές των περιοχών των δασών σε GPS. Στο νέο σύστημα που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε, οι δασοφύλακες θα κάνουν τη δουλειά τους με GPS και με τους χάρτες των δασών περασμένους μέσα. Ένα σύστημα που, με ελάχιστο κόστος για την πολιτεία αλλά αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες, θα επιτρέπει στους δασοφύλακες να γνωρίζουν επί τόπου τί είναι ή τί θα έπρεπε να είναι δάσος και τί όχι.
Ένα μέρος της τρέχουσας δουλειάς για το δασολόγιο της Κορίνθου φαίνεται στο αρχείο arx_Kleones.zip που διέθεσε ο δασάρχης για ελεύθερη χρήση. Οι συντεταγμένες είναι σε σύστημα αναφοράς ΕΓΣΑ 87.

Τι κάνουν οι άλλοι: Νομοθετικοί Σύνδεσμοι

Η Βιβλιοθήκη του αμερικανικού Κογκρέσου άνοιξε μια νέα υπηρεσία εξυπηρέτησης των πολιτών για τη δημιουργία Νομοθετικών Συνδέσμων (Legislative Handles) σε νομικά κείμενα που διατίθενται από το διαδίκτυο.

Οι σταθεροί Νομοθετικοί Σύνδεσμοι είναι απαραίτητοι ώστε να είναι δυνατή η ακριβής αναφορά στη νομοθεσία με διαδικτυακούς συνδέσμους από βιβλιογραφίες, ηλεκτρονικούς καταλόγους, ιστοσελίδες, blog κ.λ.π. με τρόπο που δεν θα μεταβληθεί ή καταργηθεί στο μέλλον, αχρηστεύοντας έτσι τις αναφορές αυτές.

Το ελληνικό Εθνικό Τυπογραφείο παρέχει ήδη σήμερα συνδέσμους προς την ελληνική νομοθεσία που δημοσιεύεται στο ΦΕΚ. Οι σύνδεσμοι αυτοί "δείχνουν" απ' ευθείας στο σώμα των κειμένων των ΦΕΚ, που είναι δωρεάν σε μορφή SVG, και προσφέρουν εξαιρετική υπηρεσία σε όποιον θέλει να παραπέμψει στο αυθεντικό κείμενο ενός νόμου, όπως δημοσιεύτηκε, κάτι ανάλογο δηλ. των αμερικανικών Νομοθετικών Συνδέσμων.

Για παράδειγμα, το ανάλογο των αμερικανικών Νομοθετικών Συνδέσμων για το Εθνικό Τυπογραφείο δημιουργείται ως εξής:

  • Γράφουμε τον εξυπηρετητή του Εθνικού Τυπογραφείου:
    http://www.et.gr
  • Γράφουμε την διαδρομή (path) της ενέργειας:
    /view_publication
  • το έτος της δημοσίευσης
    /2008
  • το τεύχος του ΦΕΚ (εδώ 10 για το τεύχος Α.Σ.Ε.Π.):
    /10
  • τον αριθμό του ΦΕΚ:
    /506
  • τη μορφή του ΦΕΚ:
    /text
  • και το σταθερό επίθεμα για τον εξυπηρετητή:
    ?form.submitted=True
  • δημιουργώντας έναν σύνδεσμο στο συγκεκριμένο ΦΕΚ ( εδώ Α.Σ.Ε.Π. 506/2008 ):
    http://www.et.gr/view_publication/2008/10/506/text?form.submitted=True
    ή
    http://www.et.gr/view_publication/2008/10/506/pdf?form.submitted=True
    για το ίδιο κείμενο σε μορφή PDF.

Αυτό που χρειάζεται να γίνει, και είναι τελείως ανέξοδο, είναι να εγγυηθεί το Εθνικό Τυπογραφείο ότι ο τρόπος αυτός αναφοράς στα ΦΕΚ δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει, ώστε οι αναφορές Νομοθετικών Συνδέσμων που δημιουργούνται σήμερα (π.χ. ο Τήλαφος-αναδασωτέα είναι γεμάτος με τέτοιες αναφορές) να είναι ασφαλείς για τα χρόνια που έρχονται. Και πιθανόν μια απλοποίηση του συνδέσμου με την απαλοιφή του επιθέματος "?form.submitted=True" ώστε να είναι πιο εύκολος και ευανάγνωστος ο σύνδεσμος.

Α, και κάτι άλλο: να παρέχεται το σώμα του ΦΕΚ δωρεάν για όλα τα ΦΕΚ σε μορφή κειμένου (text) και PDF, κι όχι μόνον σε SVG.

5 Οκτ 2008

Ένας αναγραμματισμός με νόημα: ΠΟΛΙΤΕΣ - ΟΠΛΙΤΕΣ

Ανοιχτή δημόσια πληροφορία σημαίνει πληροφορημένος πολίτης, καλύτερος έλεγχος της εξουσίας, περισσότερη δημοκρατία.

Για τους υποστηρικτές του αιτήματος για ανοιχτά δημόσια δεδομένα και όσους άλλους ενδιαφέρονται, οι παρακάτω εικόνες είναι ελεύθερες για οποιαδήποτε μη εμπορική χρήση. Δημιουργήθηκαν με το πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού GIMP. Αντιγράψτε τες πατώντας δεξί κλικ και μετά Αποθήκευση ...


(C) Copyright 2008, Δ.Ζαχαριάδης
άδεια Creative Commons 2.5

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 9-10-2008: Για χρήση σε ιστοσελίδες, δεν υπάρχει απαίτηση αναφοράς στην πηγή (credit).

3 Οκτ 2008

Τρόποι πρόσβασης στη δημόσια πληροφορία

Δεν είναι συμπτωματικό που το αίτημα για ελεύθερη πρόσβαση στη δημόσια πληροφορία εκδηλώνεται με επίταση αυτήν την εποχή. Οι τεχνολογίες του διαδικτύου ευνοούν την ελεύθερη πρόσβαση στην πληροφορία και το αντίστροφο: η ελεύθερη πρόσβαση μέσω του διαδικτύου δημιουργεί απαιτήσεις για πληροφόρηση που πριν λίγον καιρό δεν θα μπορούσαν να διατυπωθούν, είτε γιατί θα είχαν μεγάλο κόστος (π.χ. δύσκολη αρχειοθέτηση, αναζήτηση, διάθεση αντιτύπων σε χαρτί ή φωτοτυπίες) είτε γιατί απαιτούσαν φυσική παρουσία στον τόπο διάθεσης της πληροφορίας.

Η ελεύθερη διάθεση δημόσιων δεδομένων δεν είναι πια μόνον ζήτημα δικαιοσύνης και δημοκρατίας αλλά είναι κυρίως ζήτημα δημόσιων υποδομών στις οποίες στηρίζεται μια κοινωνία την παραγωγή πλούτου. Είναι δηλαδή τα δημόσια δεδομένα εργαλεία ανάπτυξης, με τον ίδιο τρόπο που είναι και οι άλλες δημόσιες υποδομές και δίκτυα.

Το γεγονός αυτό τονίζει την ανάγκη η πληροφορία να παρέχεται σε ανακτήσιμη ηλεκτρονική μορφή που να αξιοποιείται εύκολα, δηλ. σε δομημένα κείμενα ηλεκτρονικής μορφής ή σε web service, στη βάση δημοσιευμένων και ανοιχτών σε όλους προδιαγραφών των δομών τους. Όταν δημόσια δεδομένα διατίθενται με τέτοιον τρόπο, τότε, χωρίς να χρειάζεται η πολιτεία να συντηρεί δαπανηρές δικές της εφαρμογές, δίνει τη δυνατότητα στους ενδιαφερόμενους να δημιουργήσουν πολλαπλάσιο αριθμό εφαρμογών, ανάλογα με το αντικείμενο της δραστηριοποίησής τους.


Ένα παράδειγμα για το πως μπορούν να αξιοποιηθούν δημόσια διαθέσιμα δεδομένα είναι η υπηρεσία Τήλαφος-φωτιές. Η αυτόματη αυτή υπηρεσία, σε μορφή datablog, χρησιμοποιεί μόνον δημόσια δεδομένα και ελεύθερες υπηρεσίες τρίτων που παρέχονται μέσω web service για τη δημιουργία μιας ανοιχτής βάσης δεδομένων θερμών σημείων/πυρκαϊών. Λόγω της ύπαρξης των ανοιχτών πηγών δεδομένων FIRMS και Geonames, αλλά και των δεδομένων των περιοχών NATURA 2000 από το Υ.ΠE.ΧΩ.ΔΕ., το κόστος λειτουργίας μια τέτοιας αυτοματοποιημένης υπηρεσίας είναι σχεδόν μηδενικό.

Ένα άλλο παράδειγμα αξιοποίησης δημόσια διαθέσιμων δεδομένων και υπηρεσιών είναι ο χάρτης toposMap:
Ο χάρτης αυτός αξιοποιεί μεταξύ άλλων δεδομένα που συγκεντρώνονται ή καταγράφονται και από πολίτες για θέματα περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος, διαχέοντας με τον τρόπο αυτό το κόστος παραγωγής της πληροφορίας.

Η διαδικτυακή πληροφορία που δομείται και σημαίνεται με κάποια ανοιχτή προδιαγραφή αποτελεί τη βάση για τον Σημασιολογικό Ιστό:

Ο Σημασιολογικός Ιστός αφορά σε δύο πράγματα. Αφορά σε κοινές φόρμες για την ολοκλήρωση και το συνδυασμό δεδομένων που προέρχονται από πλήθος πηγών, ενώ στον αρχικό Ιστό αφορούσε στην ανταλλαγή κειμένων. Αφορά επίσης στη γλώσσα για την καταγραφή του πώς τα δεδομένα σχετίζονται με τα πραγματικά αντικείμενα. Αυτό επιτρέπει έναν άνθρωπο ή μια μηχανή να αρχίσει να δουλεύει με μια βάση δεδομένων και μετά να μετακινηθεί σε ένα ατέλειωτο σύνολο βάσεων δεδομένων που τις συνδέει όχι πια ένα καλώδιο αλλά το γεγονός ότι αφορούν το ίδιο αντικείμενο.

19 Σεπ 2008

Για να μάθεις το νόμο πρέπει να πληρώσεις, γιατί ο νόμος είναι κομμάτια

Μερικές φορές αυτονόητα πράγματα ακούγονται σαν ουτοπικά. Έτσι κάπως μπορεί να ακούγονταν πριν εννέα μήνες ένα αίτημα για άνοιγμα της δημόσιας πληροφορίας στους πολίτες, δηλ. της πληροφορίας που δημιουργείται με χρήματα των φορολογουμένων και που αφορά δημόσια πράγματα. Σήμερα το αίτημα αυτό, ακούγεται πολύ περισσότερο, τελευταία μάλιστα κι από χείλη αρκετών πολιτικών (π.χ. εδώ και εδώ και αλλού). Η συνέχεια της διαδρομής του αιτήματος έχει ενδιαφέρον, κυρίως ως προς το σκέλος της εφαρμογής των προτάσεων στην πράξη.

Αυτονόητο όμως είναι και το αίτημα που ξαναδιατυπώνεται1 εδώ σήμερα. Αφορά την υπόσταση κάθε ευνομούμενης πολιτείας, δηλ. τους ίδιους τους νόμους της. Ξεκινάει με το εξής απλό:

ΕΡΩΤΗMA: Πώς μπορώ να μάθω το νόμο που ισχύει στην Ελλάδα, δωρεάν και από επίσημη πηγή, π.χ. για τη σύσταση μιας εταιρείας περιορισμένης ευθύνης;

ΕΥΚΟΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εύκολα. Πηγαίνεις στην ιστοσελίδα του Εθνικού Τυπογραφείου, βρίσκεις χωρίς να χρειάζεσαι εγγραφή το σχετικό νόμο και τον διαβάζεις online ή τον κατεβάζεις στον υπολογιστή σου για μελέτη offline.

ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο. Μη δοκιμάσεις τη μηχανή αναζήτησης του Εθνικού Τυπογραφείου που είναι μικρών αξιώσεων, αλλά χρησιμοποίησε για να βρεις σχετικές αναφορές στον ελληνικό νόμο μια μηχανή αναζήτησης ιδιωτικής εταιρείας τύπου Big Brother, την Google. Αφού το ψάξεις καλά, σχηματίζεις έναν κατάλογο της νομοθεσίας που ισχύει για το θέμα, ελπίζοντας να είναι πληρης (πιο κάτω ο κατάλογος σύμφωνα με τη Γενική Γραμματεία Εμπορίου από εδώ, κι εδώ ). Μετά, ψάχνεις να βρεις τους νόμους. Π.χ. για τη σύσταση μιας Ε.Π.Ε. που είναι μια συνηθισμένη διαδικασία (υπάρχουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δυσκολότερες):

  • Ν.Δ.3026/1954
  • N. 3190/1955 (τροποποιήσεις Ν.2579/1998, Π.Δ. 279/1993)
  • Ν.1676/86
  • ΚΥΑ 32126/10-3-88
  • Ν.2081/92
  • Ν.2842/2000
  • (είμαι βέβαιος ότι λείπει κάτι εδώ, γιατί πρόσφατα άλλαξαν κάποιες διατάξεις, αλλά η ιστοσελίδα της ΓΓΕ δεν είναι ενημερωμένη)
Ατυχώς το Εθνικό Τυπογραφείο διαθέτει διαδικτυακά νόμους και ΦΕΚ μόνον μετά το 1976, οπότε είναι μάλλον αδύνατον να βρεθούν εκεί οι νόμοι του 1954 και του 1955. Επομένως για να διαβάσει κανείς ολόκληρο το γράμμα του νόμου, πρέπει αφού βρει τους νόμους του '54 και του '55 από κάποια άλλη πηγή, και τις τροποποιήσεις που έχουν υποστεί, να τα συγκολλήσει όλα μαζί ώστε να δημιουργήσει ένα ενιαίο κείμενο. Και μαζί μ' αυτό και την αβεβαιότητα για άλλες πιθανές αλλαγές ή τροποποιήσεις που ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ αν υπάρχουν και φυσικά δεν μπορεί και να βρει, αφού η αναζήτηση στη Google δεν εγγυάται καμμία βεβαιότητα για το τελικό αποτέλεσμα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Αν θελήσεις να διαβάσεις το γράμμα του νόμου που ισχύει σήμερα συμβουλευόμενος μια επίσημη διαδικτυακή πηγή της πολιτείας, είσαι μάλλον άτυχος. Για να μάθεις το νόμο, πρέπει να πληρώσεις, γιατί ο νόμος είναι κομμάτια που πρέπει να συγκολληθούν. Γράφεσαι συνδρομητής σε μια νομική βιβλιοθήκη που κάνει αυτή τη δουλειά, ή πληρώνεις έναν δικηγόρο για να σου δώσει τη νομοθεσία σε φωτοτυπίες (πράγμα που απαγορεύεται, αφού το ΦΕΚ έχει copyright, και απαγορεύει ρητά αυτήν τη χρήση). Για έναν νομικό στην Ελλάδα, ο κατακερματισμός αυτός του νόμου φαίνεται να είναι κάτι το αυτονόητο και αναμενόμενο, και σίγουρα ένα μέρος της καθημερινής δουλειάς του που του προσφέρει τα προς το ζην. Για έναν πολίτη όμως κάτι τέτοιο είναι απαράδεκτο.

ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ: Να δημιουργήσει το Εθνικό Τυπογραφείο ηλεκτρονική βάση νομικών πληροφοριών που να παρέχει δωρεάν στον πολίτη ενιαίο το σώμα κάθε νόμου, απόφασης ή άλλης διοικητικής πράξης μαζί με όλες τις τροποποιήσεις που έχει υποστεί.

Το αίτημα δεν είναι ουτοπικό. Η υπηρεσία υπάρχει και προσφέρεται έναντι συνδρομής από ιδιωτική/ές νομικές βιβλιοθήκες που λειτουργούν σήμερα στην Ελλάδα. Στο Εθνικό Τυπογραφείο καταλήγουν σε ηλεκτρονική μορφή όλα τα κείμενα των νόμων στην τελική τους διατύπωση, και είναι επομένως ο φυσικός χώρος όπου κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει συγκεντρωτικά για όλα τα νομοθετήματα και τις αποφάσεις2.
____________________________
1Σχετικό σχόλιό του γράφοντος με το ψευδώνυμο "ούτις" σε blog πολιτικού για το ίδιο θέμα.
2Πρόταση για τη δημιουργία υπηρεσίας ηλεκτρονικής τεκμηρίωσης στο Εθνικό Τυπογραφείο (σημείο Β).

17 Σεπ 2008

Η ημέρα της δημοκρατίας και η πρόσκληση για επίσκεψη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Η Παγκόσμια Ημέρα της Δημοκρατίας, που ορίστηκε από τον ΟΗΕ να γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Σεπτεμβρίου, έδωσε την ευκαιρία να ακουστούν οι απόψεις αρκετών πολιτικών για τη δημοκρατία. Οι ομιλίες των αρχηγών των κομμάτων και των προέδρων της Βουλής είναι ενδεικτικές των πολιτικών οραμάτων των ομιλητών και των κομμάτων στα οποία προΐστανται.

Μου έκανε εντύπωση η φράση του προέδρου του ελληνικού κοινοβουλίου, ότι η Βουλή "Στηρίζεται στην προσφορά των ικανών και την ελεύθερη επιλογή των αρίστων, από την ίδια την Κοινωνία". Είναι πιθανόν στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία μια τέτοια φράση να θεωρούνταν αντίθετη με τη δημοκρατία, που εξέλεγε με κλήρο τους αντιπροσώπους των πολιτών, ακριβώς για να αποφεύγει τους κινδύνους από ένα κράτος "αρίστων", μια αριστο-κρατία. Η αρχαία δημοκρατία αντιπαρέθετε στην αριστοκρατία το δικό της μοναδικό δημιούργημα, την δημο-κρατία. Είναι επίσης πολύ πιθανόν, με βάση την σημερινή εμπειρία από την ποιότητα της δημοκρατίας στη Ελλάδα, μια τέτοια φράση από τον πρόεδρο της Βουλής να δημιουργεί σε πολλούς συνειδητοποιημένους πολίτες μελαγχολία και αποστροφή.

Όσοι αναζητούν τις ιδέες της δημοκρατίας, μπορεί να βρουν στις ομιλίες και τα γραπτά του Κορνήλιου Καστοριάδη σύγχρονα ορόσημα για τον δρόμο αυτής της αναζήτησης ( βίντεο από το YouTube 1, 2, 3, 4, 5, 6 ).

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, διαπιστώνει εδώ και καιρό ότι πάσχει από έλλειμμα δημοκρατίας, αφού ο τρόπος λειτουργίας της Επιτροπής και λήψης των αποφάσεων στερούνται σε μεγάλο βαθμό την πραγματική "δημοκρατική νομιμότητα". Το θεσμικό αντίδοτο στο δημοκρατικό έλλειμμα στην ευρωπαϊκή ένωση είναι το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ήταν ο προορισμός της επίσκεψης 50 ιστολόγων στις Βρυξέλλες, που έγινε λίγες ημέρες πριν την "ημέρα της δημοκρατίας", με πρόσκληση των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ Σταύρου Λαμπρινίδη και Μαρίας Ματσούκα, και κυρίως θέμα την προστασία της ιδιωτικής ζωής στο διαδίκτυο.

Θεωρώ αυτήν την επίσκεψη ιδιαίτερα πετυχημένη γιατί, ειδικά στο τμήμα της που αφορούσε το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, ξέφυγε από τα συνηθισμένα πλαίσια μιας περιήγησης, και ασχολήθηκε με την ουσία για το διαδίκτυο και τα προσωπικά δεδομένα, καταλαμβάνοντας όλον τον διαθέσιμο χρόνο, χωρίς να γίνεται κουραστική ή βαρετή. Η διαπίστωση ότι ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Ελευθεριών του Κοινοβουλίου (LIBE) κ. Λαμπρινίδης γνωρίζει πολύ καλά τα θέματα, είναι προσιτός και έχει απόψεις που θα ζήλευε κι ο πιο ένθερμος υποστηρικτής των διαδικτυακών ατομικών ελευθεριών στην Ελλάδα, ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντική, όπως ήταν και το γεγονός ότι η συζήτηση για τα θέματα της ιδιωτικότητας στο διαδίκτυο πλαισιώθηκε με εξαιρετικούς ομιλητές και πολιτικούς ακτιβιστές στον τομέα αυτό. Το σημαντικότερο απ' όλα ήταν ότι τα θέματα ήταν αντικείμενο συζήτησης μεταξύ όλων και καθόλου ένας μονόλογος ειδικών, ή όπως το θέτει ο Αρκούδος στο blog του "Μιλάμε, κατ’ εμέ, για παράδειγμα δημοκρατίας". Αξίζει να παρακολουθήσει κανείς τη συνέντευξη που πήρε ο Νίκος Βασιλάκης από τους οικοδεσπότες της επίσκεψης.



Το τμήμα που αφορούσε τις συναντήσεις με τους εκπροσώπους των Επιτρόπων, ήταν περισσότερο μια μονοδιάστατη ενημέρωση, όχι τόσο λόγω των εκπροσώπων που έκαναν τις παρουσιάσεις και που ήταν αρκετά επεξηγηματικοί, μερικοί και μέχρι υπερβολής, όσο εξ αιτίας της περιορισμένης δυνατότητας ανταλλαγής απόψεων. Κάτι που φάνηκε να βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα του θεσμικού ρόλου και της στάσης των ευρωβουλευτών που συναντήσαμε την προηγούμενη ημέρα. Κρατώντας τις αναλογίες, η Επιτροπή και το Κοινοβούλιο φαίνεται να λειτουργούν, όσον αφορά τους πολίτες, περίπου σαν τον Καθεδρικό και το Παζάρι. Αυτή ήταν η δική μου εντύπωση.

Η πρόταση για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού συστήματος καταγραφής περιβαλλοντικών προβλημάτων από τους πολίτες, που υποτυπωδώς έγινε από τον γράφοντα, έλαβε την ευγενική απάντηση ότι η επιτροπή και ο επίτροπος δεν ασχολούνται με την καταγραφή προβλημάτων αφού αυτό είναι αρμοδιότητα των εθνικών αρχών. Ομοίως δεν υπήρξε απάντηση, λόγω ίσως και του περιορισμένου χρόνου στο τέλος, και στο ερώτημα για το τι προτείνεται από τον επίτροπο, μετά την έκθεση FOREST FIRES: CAUSES AND CONTRIBUTING FACTORS TO FOREST FIRE EVENTS IN EUROPE που παρήγγειλε και κυκλοφόρησε το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο για τις πυρκαϊές και τα περιβαλλοντικά προβλήματα στη νότια Ευρώπη.

Στην ίδια συνάντηση, με εξέπληξε το πάθος με το οποίο κάποιοι bloggers υποστήριξαν την θέση τους για την ανάγκη ελεύθερης διακίνησης μεταλλαγμένων προϊόντων στην Ευρώπη, όπου η θέση του εκπροσώπου του Επιτρόπου Περιβάλλοντος κ. Δήμα εμφανίστηκε "αριστερότερη" της δικής τους. Κυρίως γιατί η ιδέα της "ελεύθερης επιλογής", ως υπέρτατης αξίας, μπορεί στην πραγματικότητα να σκιάζει ή να αποσιωπά το πρόβλημα της ανισότητας στην ενημέρωση και της ασυμμετρίας στη δυνατότητα ανάληψης δράσης από τους πολίτες για τα συμφέροντά τους, σε σχέση με την συγκεντρωμένη ισχύ των μεγάλων εταιρειών.

Λεπτομέρειες για την επίσκεψη στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο μπορεί κανείς να διαβάσει σε εξαιρετικά άρθρα συνιστολόγων με τους οποίους βρεθήκαμε μαζί στις Βρυξέλλες. Μερικά από αυτά είναι του Αθήναιου, του Αρκούδου, του vrypan, της γενιάς των 700 ευρώ και πολλών άλλων.

Βρίσκω αξιομνημόνευτο το γεγονός ότι οι επισκέπτες και οι παρατηρητές των εργασιών του ευρωκοινοβουλίου κάθονται στα ίδια έδρανα με τους ευρωβουλευτές (αλλά πιο πίσω), σε αντίθεση με το ελληνικό και άλλα κοινοβούλια, όπου οι επισκέπτες είναι σε άλλον ουσιαστικά χώρο (στα θεωρεία ή αλλιώς στον εξώστη) από τους βουλευτές. Αυτό το θέμα προφανώς απασχόλησε τους αρχιτέκτονες του ευρωκοινοβουλίου των Βρυξελλών, και ο τελικός σχεδιασμός του χώρου συμβάλλει στην εμπέδωση της δημοκρατικής λειτουργίας του θεσμού, δηλ. της συμμετοχής και όχι του αποκλεισμού.

Για τελικό συμπέρασμα όμως παραθέτω τα λόγια της magicasland από το άρθρο της Μερικές σκόρπιες σκέψεις από τις Βρυξέλλες (τα έντονα γράμματα δικά μου):

"το μεγάλο [...] κέρδος ήταν ο ίδιος ο Σ. Λαμπρινίδης [...]. Προσπάθησε, και θεωρώ πως τα κατάφερε, να μας εξηγήσει με πολύ απλή γλώσσα τον τρόπο που κινούνται οι ευρωβουλευτές στις Βρυξέλλες ώστε να πετύχουν όλα όσα θέλουν για τις χώρες τους. Και ίσως να ανεβήκαμε στις Βρυξέλλες για συγκεκριμένο λόγο, όμως πραγματικά αυτό που τριγύριζε στο μυαλό μου κατά τη διάρκεια των συναντήσεων, είναι το πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να ήταν τα πράγματα στην Ελληνική Βουλή, αν απουσίαζε αυτή η ξύλινη γλώσσα και ο δηθενισμός του τίποτα.

Δε το γράφω αυτό με σκοπό να προωθήσω τον κύριο Λαμπρινίδη, το γράφω περισσότερο από μια εσωτερική επιθυμία αλλαγής προσώπων, στάσεων, τάσεων, στυλ και τελικά πολιτικής. Όταν ένας ευρωβουλευτής την ώρα που μιλάει σε μια γλώσσα που δεν γνωρίζω πολύ καλά, είναι περισσότερο κατανοητός από έναν βουλευτή που μιλάει τη μητρική μου γλώσσα τότε πραγματικά κάτι πάει στραβά στη χώρα μου. Ένας καλογραμμένος - καλοπληρωμένος λόγος δε θα μπορέσει ποτέ να καλύψει την απουσία άποψης και στη χώρα μου δεν έχουμε έλλειψη από πληρωμένους γραφιάδες, έχουμε έλλειψη από αυθεντικές απόψεις.
"

Αυτά για τις Βρυξέλλες και την ημέρα της δημοκρατίας. Με μικρό "δ".

5 Σεπ 2008

Πρόσκληση για επίσκεψη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Ο Τήλαφος έχει προσκληθεί μαζί με αρκετούς άλλους και θα συμμετάσχει σε επίσκεψη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου θα συζητηθούν θέματα προστασία της ιδιωτικής ζωής και θα γίνουν και συναντήσεις με εκπροσώπους των γραφείων των Επιτρόπων κ.Σταύρο Δήμα (Περιβάλλον), κ.J.Barrot (Δικαιοσύνη και Εσωτερικές Υποθέσεις) και κ. McGreevy (Εσωτερική Aγορά).

Την επίσκεψη οργανώνει ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της Επιτροπής Ελευθεριών του Κοινοβουλίου (LIBE Committee) κ. Σταύρος Λαμπρινίδης .

Ο Τήλαφος σκοπεύει να προτείνει την δημιουργία μιας ανοιχτής ευρωπαϊκής ιστοσελίδας και διαδικτυακής υπηρεσίας παρόμοιας με τον οικοΤόπο, όπου οι ευρωπαίοι πολίτες να μπορούν να καταγράφουν ανοιχτά και με λεπτομέρειες τα περιβαλλοντικά προβλήματα του τόπου τους, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα σχηματισμού μιας πιο ολοκληρωμένης εικόνας για την κατάσταση του ευρωπαϊκού φυσικού περιβάλλοντος όπως την αντιλαμβάνονται οι πολίτες.

Μια τέτοια υπηρεσία μπορεί να συμβάλλει και στη δημιουργία καλυτέρων συνθηκών συνεργασίας της διοικητικής μηχανής της ΕΕ με τους ευρωπαίους πολίτες, συνεισφέροντας στην κάλυψη του δημοκρατικού ελλείματος που αναγνωρίζει ότι αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση στο εσωτερικό των δομών της.

3 Σεπ 2008

4Δ: Δημόσια Δεδομένα, Δικά μας Δεδομένα

Μια πολύ καλή νέα πρωτοβουλία που αφορά τη ελεύθερη διάθεση της δημόσιας πληροφορίας ξεκίνησε στον ιστότοπο Δημόσια Δεδομένα, Δικά μας Δεδομένα, όπου παρουσιάζονται με απλό και κατανοητό τρόπο τα οφέλη από το άνοιγμα της δημόσιας πληροφορίας στους πολίτες. Το γεγονός ότι υπάρχει ενδιαφέρον και κινητικότητα προμηνύει καλύτερες μέρες για την υπόθεση της δημόσιας πληροφορίας στην Ελλάδα. Ο Τήλαφος που έχει στην κεφαλίδα τους το σύνθημα "Η δημόσια πληροφορία ανήκει στον πολίτη" υποστηρίζει θερμά αυτήν και όσες άλλες τέτοιες προσπάθειες γίνουν από πολίτες και καλεί τους αναγνώστες του να τη στηρίξουν και να τη διαδώσουν, υπογράφοντας και την έκκληση που υπάρχει στην ιστοσελίδα για το σκοπό αυτό.

Φυσικά η παθογένεια του ελληνικού δημοσίου σε θέματα διάθεσης δημόσιας πληροφορίας στους πολίτες, που αφορά και μεγάλο μέρος της πανεπιστημιακής κοινότητας που κι αυτή δεν διαθέτει ελεύθερα πληροφορίες που παράγονται με χρήματα των φορολογουμένων, δεν θεραπεύεται με μόνη την κινητοποίηση και τη διαμαρτυρία πολιτών, αλλά απαιτεί και τη δημιουργία πρακτικών και γεγονότων που να προσπερνούν και να απαξιώνουν στα μάτια των πολιτών την κρατούσα λογική που διατηρεί τη δημόσια πληροφορία κλειστή. Απαιτούν ακόμη αναγνώριση του συλλογικού πεδίου, αποφυγή της κομματικής περιχαράκωσης και ανάπτυξη συνεργασιών και ιδεολογικής όσμωσης γι αυτά τα θέματα στο επίπεδο των πολιτών.

Απαιτούν τέλος και ενσωμάτωση τέτοιων πολιτικών στα προγράμματα των πολιτικών οργανισμών (κινήσεων, οργανώσεων, συλλόγων) και κομμάτων, ώστε να δεσμεύονται απ' αυτές και να ελέγχονται σύμφωνα με αυτές σε όλες τις δραστηριότητές τους ή στην άσκηση εξουσίας ή αντιπολίτευσης στα θεσμικά όργανα της πολιτείας.

Η ανάγκη για ελεύθερη δημόσια πληροφορία δεν δημιουργήθηκε φέτος ούτε είναι προϊόν παρθενογένεσης. Από τον προσδιορισμό της ανάγκης για ευρωπαϊκή και εθνική πολιτική για μια κοινωνία που θα στηρίζεται στην δημιουργία και διακίνηση πληροφορίας (που έγινε κατά τη σύνοδο κορυφής της Λισαβώνας το 2000 οπότε και δημιουργήθηκε η έννοια "Κοινωνία της Πληροφορίας" και ο αρμόδιος ελληνικός οργανισμός "Κοινωνία της Πληροφορίας Α.Ε." που διαχειρίζεται τα μεγάλα ευρωπαϊκά κονδύλια) έχουν περάσει ήδη 8 χρόνια. Στο σύνολο των 4+4 χρόνων που παρήλθαν, υπήρξαν πολλές προτάσεις και άλλες τόσες ευκαιρίες για την δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας στην εποχή της πληροφορίας, ελάχιστες όμως ουσιαστικές προσπάθειες έγιναν προς την κατεύθυνση του ανοίγματος της δημόσιας πληροφορίας στους πολίτες, και όσες έγιναν είχαν σχετικά σύντομη ζωή (βλ. π.χ. σχετικά άρθρα του Τήλαφου για το ΥΠΕΧΩΔΕ το ΥΠΕΣ κ.ά.). Οι λόγοι που αυτές οι προσπάθειες είναι τόσο λίγες και σχεδόν όλες αποτυχημένες, αξίζουν μια ειλικρινή και ενδελεχή ανάλυση από όποιον πολιτικό οργανισμό ενστερνίζεται τις αρχές ανοίγματος της δημόσιας πληροφορίας στους πολίτες.

Ίσως οι λόγοι αυτοί να είναι ριζωμένοι στην μεσαιωνική αντίληψη που υπάρχει στο δημόσιο τομέα και τους πολιτικούς "παλαιάς κοπής" ότι η πληροφορία που συλλέγεται με χρήματα του φορολογουμένου αποτελεί ιδιοκτησία του "κράτους" και όχι δημόσιο αγαθό. Είναι η ίδια αντίληψη δημοσίων λειτουργών ή υπαλλήλων που θεωρούν εαυτούς κατόχους προνομίων και όχι υπηρέτες (κατά το αγγλικό public servant) του δημοσίου συμφέροντος και των πολιτών, που αποτελεί και βασική αρχή της δημοκρατίας σε άλλες χώρες της δύσης.

1 Σεπ 2008

Ένας νέος χάρτης

Η προσπάθεια του οικοΤόπου να δημιουργήσει έναν μεγάλο χάρτη με τα περιβαλλοντικά προβλήματα της Ελλάδας έχει αρχίσει να δίνει ενδιαφέροντα αποτέλέσματα, όπως αυτός ο χάρτης που περιλαμβάνει συνδυασμένες τις τελευταίες 100 εγγραφές από τα δύο datablog Τήλαφος-φωτιές και οικοΤόπος:


Μπορείτε να δείτε αυτόν το χάρτη "ζωντανό" εδώ. Αν θέλετε να τον χρησιμοποιήσετε, απλώς αντιγράψτε το σύνδεσμο στη σελίδα σας.

28 Αυγ 2008

Ο Καθεδρικός και το Παζάρι της πολιτικής ΙΙΙ: Ο οικοΤόπος στο Παζάρι

Υπολογίζοντας στην ανεκτικότητα του Παζαριού σε δοκιμές, ο Τήλαφος ετοίμασε ένα datablog για την δημιουργία ενός περιβαλλοντικού χάρτη της Ελλάδας με την καταγραφή περιβαλλοντικών προβλημάτων από τους πολίτες. Ο οικοΤόπος είναι κάτι σαν aggregator για περιβαλλοντικές ειδήσεις, με γεωγραφική αναφορά: κάθε πληροφορία αρχειοθετείται με βάση το είδος του προβλήματος και τον τόπο όπου συμβαίνει. Οι πληροφορίες μπορούν να προέρχονται από παρατηρήσεις αναγνωστών ή από ειδήσεις σε ιστοσελίδες τρίτων. Ιστολόγια ή ιστοσελίδες που έχουν θέματα περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος, μπορούν να αναρτούν στον οικοΤόπο συνοπτικές περιγραφές με συνδέσμους προς τις ειδήσεις τους, δίνοντας στους αναγνώστες του οικοΤόπου ή τους χρήστες της ροής του (feed) τη δυνατότητα να τις επισκεφτούν για να διαβάσουν ολόκληρα τα άρθρα στις σελίδες τους.

Τον οικοΤόπο δεν τον ενδιαφέρει η επισκεψιμότητά του, αφού δεν περιέχει πολιτικό κους-κούς ή απόψεις, και δεν ασχολείται με την υπόλοιπη επικαιρότητα. Τον ενδιαφέρει όμως πάρα πολύ η συμμετοχή των πολιτών στη συλλογή της πληροφορίας που καταγράφει και, κυρίως, η χρήση τους από όσο το δυνατόν περισσότερους, παντελώς ελεύθερα, μέσω του feed που λειτουργεί σαν web sevice.

Από την πρώτη σελίδα του οικοΤόπου:

Στον οικοΤόπο κατασκευάζουμε έναν μεγάλο χάρτη με περιβαλλοντικά προβλήματα απ' όλη την Ελλάδα.

Για να γίνει αυτό, βοηθάμε να συγκεντρωθούν τοπικές περιβαλλοντικές πληροφορίες μαζεύοντάς τες από ανθρώπους που τις γνωρίζουν ή από τις καθημερινές ειδήσεις. Όποιος θέλει, μπορεί να συνεισφέρει και τις δικές του πληροφορίες. Τις πληροφορίες αυτές μπορεί να τις χρησιμοποιήσει ελεύθερα και όποιος άλλος τις χρειάζεται.

Για να δειτε χάρτες με τις πληροφορίες, πατήστε το εικονίδιο που υπάρχει δίπλα στον κάθε τίτλο ή δείτε έναν μεγάλο χάρτη με τα τελευταία περιβαλλοντικά προβλήματα που καταγράφηκαν.

Για το πώς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις πληροφορίες του οικοΤόπου στη δική σας ιστοσελίδα ή blog, διαβάστε εδώ.

Για την πολιτική συλλογής και διάθεσης των πληροφοριών, διαβάστε εδώ.


Τι κερδίζουν οι χρήστες από τον οικοΤόπο;

Οι απλοί επισκέπτες: βρίσκουν ένα διαδικτυακό χώρο με συγκεντρωμένα ανά νομό, δήμο, και είδος περιβαλλοντικά προβλήματα, που μπορούν με μεγάλη ευκολία να δουν σε ηλεκτρονικούς χάρτες.

Οι περισσότερο συνειδητοποιημένοι επισκέπτες: Μπορούν με πολύ απλό τρόπο, να προσθέσουν κάποιο πρόβλημα που οι ίδιοι γνωρίζουν, να ανακτήσουν το σύνολο των προβλημάτων που έχουν καταγραφεί για έναν τόπο και να το προωθήσουν στις τοπικές ή εθνικές αρχές απαιτώντας τη λύση τους.

Οι ιστολόγοι ή αυτοί που διατηρούν ιστοσελίδες με περιβαλλοντολογικό περιεχόμενο: Δίνοντας μια μικρή παράγραφο και τον σύνδεσμο προς την σελίδα τους όπου περιγράφεται το πρόβλημα με το εργαλείο εισαγωγής πληροφοριών ecoTopos, και χωρίς καν να επισκεφτούν τη σελίδα του datablog, κάνουν γνωστό σε περισσότερους το πρόβλημα και ταυτόχρονα αυξάνουν τις επισκέψεις στις σελίδες τους.

Οι της τοπικής αυτοδιοίκησης: Επισκεπτόμενοι τον οικοΤόπο μπορούν να ανακτήσουν καταλόγους με το σύνολο των καταγραμμένων προβλημάτων της περιοχής ευθύνης τους, να τους χρησιμοποιήσουν για τον προγραμματισμό των ενεργειών τους κ.λ.π. Σε ιδανικότερες καταστάσεις, συμβάλλουν και οι ίδιοι στη συγκέντρωση των προβλημάτων.

Ο οικοΤόπος άνοιξε, επισκεφτείτε τον!

27 Αυγ 2008

Ο Καθεδρικός και το Παζάρι της πολιτικής ΙΙ

Όταν η πολιτεία αδρανεί ή αποτυγχάνει

Πολλές προσπάθειες της ελληνικής πολιτείας για την ηλεκτρονική ενημέρωση του πολίτη σε θέματα περιβάλλοντος, έχουν άδοξο τέλος, δημιουργώντας την πεποίθηση ότι γίνονται απλώς και μόνον για την εκταμίευση των χρημάτων από κοινοτικά προγράμματα κι όχι γιατί αποτελούν μέρος μιας σταθερής και αξιόπιστης πολιτικής προς αυτήν την κατεύθυνση. Μερικά ενδεικτικά παραδείγματα:

www.thalassa.gr,  www.thisavros.gr,  www3.minenv.gr,  www.evrotas.gr

Η αποτυχία του κατ' εξοχήν υπεύθυνου οργάνου της πολιτείας για το περιβάλλον, του Υπουργείου Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων να αποτελέσει αξιόπιστη πηγή λεπτομερούς πληροφόρησης των πολιτών, όπως φαίνεται στη σχετική με το περιβάλλον ιστοσελίδα του "ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ" όπου παρατίθενται χύδην εγκύκλιοι, ειδήσεις και κάποιες εκθέσεις, αλλά τραγικά απουσιάζουν λεπτομερείς πληροφορίες για τα χιλιάδες περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν πάρα πολλοί τόποι της χώρας, δημιουργεί ένα τεράστιο κενό στην προσπάθεια συνειδητοποίησης των περιβαλλοντικών προβλημάτων και δημιουργίας εθνικής στρατηγικής αντιμετώπισης τους για τα χρόνια που έρχονται.

Επί πλέον, ο τρόπος που λειτουργεί η διοίκηση, σε εθνικό ή τοπικό επίπεδο, δεν διευκολύνει την συμμετοχή των πολιτών στις διαδικασίες της και τη συνεισφορά τους σε τομείς που εκείνη παρουσιάζει εμφανείς και χρόνιες αδυναμίες, όπως αυτός του περιβάλλοντος. Η αδυναμία των πολιτικών σχηματισμών να εκφράσουν απ' ευθείας τις ανάγκες και τις ανησυχίες των πολιτών με διεξοδικό τρόπο και η κρίση εμπιστοσύνης που καταγράφεται προς αυτούς, ισοδυναμεί τελικά με πραγματικό αποκλεισμό των πολιτών από όλες σχεδόν τις πολιτικές διεργασίες του τόπου τους.

Ο πολίτης, σε μια πολιτεία που δεν ενδιαφέρεται για τη συμμετοχή του και δεν διαθέτει θεσμούς που να του την εξασφαλίζουν, πέραν της μίας μοναδικής ανά 4ετία έκφρασής του με ψήφο, βρίσκει διέξοδο στην μεμψιμοιρία ή, στην καλύτερη περίπτωση, την μηδενιστική διαμαρτυρία. Αισθάνεται απομονωμένος από το ευρύτερο κοινωνικό του περιβάλλον, αποδυναμωμένος και ξένος.

Το Παζάρι των πολιτών


Το ερώτημα που τέθηκε στο προηγούμενο άρθρο, Ο Καθεδρικός και το Παζάρι της πολιτικής, για το πώς μπορούν οι ίδιοι οι πολίτες να συνεισφέρουν στη δημιουργία απτού αποτελέσματος, εκεί που τα όργανα της πολιτείας αδρανούν ή αδιαφορούν, θα μπορούσε να απαντηθεί με τη λογική του "παζαριού" των πολιτών: οι ίδιοι οι πολίτες συνεργάζονται για τη δημιουργία του αποτελέσματος, βοηθώντας ή, στη χειρότερη περίπτωση, υποκαθιστώντας τους μηχανισμούς της πολιτείας. Το πλήθος και η διασπορά των πολιτών είναι δύο μεγέθη που μπορούν να προσφέρουν σημαντικά οφέλη σε μία πολιτεία που μπορεί να τα αξιοποιήσει.

Στις δυο παρακάτω εικόνες φαίνεται σχηματικά μια διαδικασία αντιμετώπισης προβλημάτων, από τη δημιουργία τους έως την δημοσίευση της επίλυσή τους.



Θα περιβαλλοντικά προβλήματα έχουν την δυνατότητα να αποτελέσουν έναν πόλο συνεργασίας για πολλούς πολίτες στο Παζάρι των διαδικτυακών κοινωνικών μέσων. Η παρατήρηση, ότι δεν παρέχονται από την πολιτεία δημόσια δεδομένα για τα περιβαλλοντικά προβλήματα που υπάρχουν ανά την Ελλάδα, μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για τη δημιουργία ενός πεδίου δοκιμής μιας τέτοιας συλλογικότητας. Η δημιουργία δωρεάν υποδομών που να αξιοποιούν τη δημοτικότητα των κοινωνικών μέσων του διαδικτύου, παράλληλα ή έξω από τους μηχανισμούς της πολιτείας, συγκεντρώνοντας και αρχειοθετώντας τοπικές πληροφορίες για θέματα περιβάλλοντος θα μπορούσε, χωρίς απαιτήσεις δέσμευσης, συνέπειας και συνέχειας από τους πολίτες, να δώσει διέξοδο στη διάθεση τους για ευκαιριακή συνεισφορά και μοίρασμα, προβάλλοντας ταυτόχρονα και την ατομική διάσταση της προσφοράς τους.

Το διαδικτυακό Παζάρι από τη φύση του είναι ιδιαίτερα ανεκτικό σε δοκιμές, δημιουργεί νέες δομές και δεν φοβάται και πολύ τις αποτυχίες. Αναζητά νέους χώρους δράσης και δημιουργίας, καλοδέχεται τους ευκαιριακούς συνεργάτες, προβάλλει τα καλά "προϊόντα" και σνομπάρει τα κακά, ανάλογα με τη διάθεση και τα ήθη της εποχής και του μέσου. Το διαδικτυακό Παζάρι δεν είναι κανένας τόπος αγίων, είναι όμως ένας τόπος όπου το "πολιτικώς ορθό" και η "αγιοσύνη" όσων την επικαλούνται για τον εαυτό τους δοκιμάζονται και αμφισβητούνται στο φως της ημέρας και υπό τα βλέμματα όλων. Δεν υποκαθιστά το βάθος της γνώσης των ειδικών, αλλά μπορεί να συνεισφέρει στους κοινούς στόχους με το πλάτος της γνώμης και της δράσης των πολλών.

Το διαδικτυακό Παζάρι δεν είναι πανάκεια για όλα τα προβλήματα, είναι όμως μια νέα αγορά όπου η ισηγορία δεν είναι το ζητούμενο αλλά το δεδομένο, και όπου κυκλοφορούν ή αναζητούνται στόχοι, μέθοδοι και αποτελέσματα, που η κάθετα δομημένη πολιτεία δεν διανοείται ακόμη να επεξεργαστεί και να υιοθετήσει.

(Συνεχίζεται)