Ένα παράδειγμα για το πως μπορεί σιγά-σιγά να σχηματίζεται και να εκτίθεται μια εικόνα των προβλημάτων ενός τόπου είναι ο παραπάνω χάρτης με τα 8+3 χαρτογραφημένα προβλήματα/συμβάντα της Αντιπάρου ( 2 + 1 αναδασωτέες εκχερσώσεις).
Στο άρθρο Επτά υπαινιγμοί της περιβαλλοντικής φλυαρίας από το antiparos-blog, εκτός από τον προσεγμένο λόγο και τις αξιόλογες απόψεις που διακρίνουν γενικά το ιστολόγιο, υπάρχουν και δύο φωτογραφίες με την λεζάντα: "εκστρατεία καθαρισμού του βυθού στο λιμάνι της Αντιπάρου- αυτήν που από πολλούς, αιρετούς και περιώνυμους eθελοτυφλούντες, χαρακτηρίστηκε 'δυσφήμιση για το νησί' ".
Ενέργειες σαν κι αυτή το αποτέλεσμα της οποίας φαίνεται στις φωτογραφίες του παραπάνω άρθρου, είναι ίσως η μόνη απάντηση που μπορεί να δοθεί στην Θουκυδίδεια ρήση "θεατές των λόγων και ακροατές των έργων" που παρατίθεται στο παραπάνω άρθρο ως διαπίστωση για την στάση των Ελλήνων από παλιά, που ισχύει και σήμερα.
Η α-λήθεια των προβλημάτων (η μή-λήθη, το μή λανθάνειν, κατά το έτυμον της λέξης), η οποία προκύπτει μόνον από τη δημόσια έκθεσή τους, αναπόφευκτα θα οδηγεί στην με κάποιο τρόπο αντιμετώπισή τους, είτε από τις αρχές είτε από τους ίδιους τους πολίτες.
28 Οκτ 2008
Αντίπαρος
Έγραψε ο/η dzach στις 11:52 π.μ.
Ετικέτες αναδασωτέα, Αντίπαρος, πρόβλημα, φωτό, χάρτης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Ευχαριστούμε για τα θετικά σχόλια. Εϊμαστε όλοι κοινωνοί της άποψης ότι ο καθένας ασκεί την εξουσία από το δικό του προπύργιο. Τους δρόμους, τα έδρανα, τις παρέες, τα μπλογκς και πάει λέγοντας ή καλύτερα γράφοντας και πράττοντας.
Ήδη από τα βελάκια της ντροπής θα πρέπει να μπει σε κρίση ανασταλτικού χαρακτήρα η παράνομη εξόρυξη πέτρας, καθώς με αστυνομική παρέμβαση τέθηκε τέρμα στην ασυδοσία.
http://antiparos-blog.blogspot.com/2008/10/blog-post_27.html
Ήδη βέβαια οι φήμες φουντώνουν για συνέχιση τις νύχτες των παράνομων εργασιών στο βουνο, έστω και σε περιορισμένη κλίμακα.
Καλή συνέχεια στην ανάδειξη της αμετροέπειας και της κοινωνικής μυωπίας. Ελπίζουμε η Αντίπαρος και τα γύρω νησιά να γεμίσουν μωβ βελάκια, σα μαχαιριές στην κοιλιά του ανάλγητου κράτους και μετά χαράς να τα δούμε κάποια στιγμή να αφαιρούνται ένα ένα, όταν γίνει συνείδηση στους πολλούς και κυρίως στους αιρετούς ότι to περιβάλλον δε μας ανήκει αλλά του ανήκουμε.
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με τα λεγόμενα και τα πραττόμενα σας.
Δημοσίευση σχολίου